Danique Kuijpers

 

Op donderdag 26 februari 2009 was het dan zover. Danique mocht naar vliegveld Maastricht om piloot te worden. Zij was met een groot aantal andere kinderen uitgenodigd door Stichting Hoogvliegers om een leuke middag mee te maken en als hoogtepunt te gaan vliegen in een Cessna.

Binnen aangekomen werden we meteen heel hartelijk welkom geheten en kreeg Danique een tasje met daarin een mooie pet en een T-shirt. Hierna werd een van de vrijwilligers, Adrie, aan ons gezin gekoppeld die de hele middag ons begeleidde, ons van eten en drinken voorzag en met ons genoot van de mooie middag.
In de hal bleek dat er films voor de kinderen getoond werden, er waren echte vluchtsimulators waar de aankomende piloten hun vak leren, een schilderhoek, een tekenhoek, popcorn, snoep, springkussens enz. De kinderen konden hun hart ophalen. Adrie leidde ons meteen naar de "inschrijfhoek" voor de vliegtuigen. Dat bleek een goede keuze te zijn want we stonden voor de middagvluchten hierna als derde ingeschreven.
Na een kopje koffie werden we al snel omgeroepen om naar buiten te gaan. Danique, haar broertje Sven, papa en mama gingen met Adrie en een ander vrijwilliger naar het aangewezen toestel.
Evert bleek onze piloot te zijn. Nadat papa en Sven achterin hun plekje hadden ingenomen  nam Danique heel trots plaats naast Evert. Hierna de koptelefoons op en de gordels om.
Na de verplichte check's van het vliegtuig kregen we toestemming om naar de landingsbaan te taxiën en voordat we het wisten waren we aireborn. Evert legde alles uit wat er gebeurde en wist al heel snel het vertrouwen van Danique te krijgen waarna Danique dan ook "zelf" ging vliegen. Een bochtje naar rechts, naar links, rechtdoor enz. Het was alsof ze dit altijd al gedaan had.

Tijdens de vlucht merkte je trouwens wel dat het toestel erg windgevoelig is en we waren achteraf blij dat het niet echt hard waaide want dan konden we ons wel voorstellen dat je niet altijd met plezier in het toestel zou zitten. We vlogen over Maastricht, waarbij we België in dit geval rechts lieten liggen, in de richting van Heerlen, Aken en Vaals. Onze vlieghoogte was, als ik het nog goed weet, 1600 voet. We konden alles dan ook goed zien op de grond ondanks de lichte bewolking. Ook het drielandenpunt werd gezien en hierna moesten we weer een bochtje naar links maken om in dit geval Duitsland rechts te laten liggen. Evert wist van alles te vertellen en uit te leggen wat er te zien was. Met een aantal bochten stuurde Danique het toestel recht voor de landingsbaan en zetten samen met Evert het toestel veilig aan de grond.
Na even taxiën naar de stopplaats moesten we alweer uitstappen. Al met al hadden we een vlucht van een 1/2 uur achter de rug. Aan de grond stonden mama en Adrie al weer op ons te wachten.
Danique mocht hierna met een vliegerspet op de foto voor een van de toestellen. De foto's werden op een usb-stick gezet en gratis meegegeven. Ook kreeg ze een pilotendiploma die nu door haar met trots aan iedereen getoond wordt.

Alsof het allemaal nog niet genoeg was mochten Danique en Sven ook nog in een echte brandweerwagen, een zogenaamde crashtender. Nadat de sirene en de zwaailichten aangezet waren werd even gedemonstreerd hoeveel water er gespoten kon worden. Wat een kracht.
Hierna weer terug naar binnen waar ze beiden volop konden genieten van de activiteiten binnen in de hal. Danique ging springen, tekenen, schilderen, noem het maar op. Sven kon twee keer in een vluchtsimulator en vloog "echt" naar Schiphol. In de hal kon gezellig bijgepraat worden en kwam papa nog een aantal andere ouders tegen die op de wachtlijst stonden van stichting TESS.
Voor het wisten was het al weer 16.00 uur geweest en gingen we naar huis. Nadat we afscheid hadden genomen van Adrie en een aantal andere vrijwilligers keerden we weer huiswaarts, een mooie ervaring en een mooie dag rijker.

Hierbij willen we dan ook iedereen die dit voor ons gezin mogelijk hebben gemaakt bedanken voor de mooie dag. Op de allereerste plaats uiteraard stichting Hoogvliegers, Adrie onze begeleider, Evert onze piloot, de enthousiaste brandweerman, Vodafone die (naar wij hoorde) een financiële bijdrage had geleverd en aan stichting TESS die ons attendeerde op deze gelegenheid,

Nogmaals heel erg bedankt voor de toffe middag namens Danique, Sven, Hannie en Hans Kuijpers.