Wendy van Scheijndel
11 april 200911 april 2009 is de dag dat Wendy van Scheijndel samen met piloot Daan de Meester de lucht in gaat. Spannende dag maar dankzij prachtig weer (het leek wel hoog zomer) een geslaagde dag.
Klik hier voor alle foto's
Verslag van Cora, mama van Wendy:
Wendy mag voor één dag hoogvlieger zijn!
Als ik Wendy op een dag naar Pinkeltjesland (kinderdagverblijf in Noordwijk) breng, krijgt Wendy een uitnodiging om op 11 april voor één dag hoogvlieger te zijn. Wohw!
Dat is leuk, maar voor Wendy nog moeilijk te bevatten. Wat is dat zelf vliegen? Gaan we dan naar de maan? Zullen we onderweg nog elfjes tegenkomen? Allemaal vragen die Wendy ons regelmatig stelt. Als we haar vertellen dat we net zo hoog gaan vliegen als de vogeltjes, de koetjes en schapen in de wei kunnen gaan bekijken wordt ze enthousiast .
Als de dag nadert neemt de spanning toe. We hebben besloten dat haar zus Vera van zes jaar in ieder geval meegaat en de derde persoon zal papa of mama zijn.
Het is een prachtig locatie, Aviodrome in Lelystad. We zijn er lekker vroeg en willen er de hele dag van genieten. Eerst gaan we een gedeelte bekijken van het museum om vervolgens naar het vliegveld te gaan voor de vlucht.
Daar moeten we een tijdje wachten, ook hier hebben ze last van vertragingen. Het maakt ons helemaal niet uit. Het is lekker zonnig en warm. Er is veel vluchtverkeer en we kijken ons ogen uit. Alleen Wendy en haar zus worden ongeduldig. Wanneer gaan we nou vliegen!! Horen we de dames telkens vragen als er weer een vliegtuigje land.
Als Daan met het vliegtuigje land is Wendy dol enthousiast. We gaan vliegen!!!
Eerst even elkaar begroeten waarna ze een prachtige T-shirt met pet van de hoogvliegers krijgt. Met z’n allen op de foto en dan het vliegtuigje in.
Wendy krijgt een korte uitleg over hoe een vliegtuig werkt.
Tijdens het taxiën valt Wendy bijna in slaap. De spanning en het wachten heeft haar veel energie gekost maar als we opstijgen is ze weer helemaal in haar element. Het zelf sturen van het vliegtuigje vindt ze geweldig. Ze zegt niet veel. Maar als we herhaaldelijk vragen of ze het leuk vindt knikt ze ja. Ze heeft geen tijd om te praten. Kijken en sturen is op dat moment belangrijker. Ze krijgt er geen genoeg van . Haar gezicht is vol van inspanning.
Daan verteld onderweg waar we vliegen en wat we allemaal tegenkomen. Het is een fantastische vlucht. De tijd vliegt letterlijk om en voor we het weten zijn we al weer op weg terug naar het vliegveld.
Na een goede landing zijn we weer terug op de grond. Wendy en haar zus krijgen een vliegbrevet van Daan uitgereikt.
Nog wat foto’s maken en dan is het weer tijd om afscheid te nemen.
Na wat dikke knuffels gaan we de rest van het museum bekijken.
Als we naar huis gaan is Wendy heel moe. Het was een top dag en we hebben genoten. Als we Wendy naar bed brengen zegt ze: Ik ga dromen over de piloot.
We willen Daan en Stichting Hoogvliegers bedanken voor deze geweldige ervaring. Het was een dag om nooit te vergeten!!
Verslag van piloot Daan de Meester
Wendy de Hoogvlieger,
Wendy zit op hetzelfde dagverblijf als waar mijn oudste zoon op heeft gezeten en mijn jongste zoon nog steeds op zit.
Stichting Pinkeltjesland waar ik op een dag vroeg aan Els Engelen, hoofd, of ik een poster op mocht hangen en wat folders in het folderrek mocht plaatsen ter promotie. Dat mocht en tegelijkertijd vroeg Els aan mij of Wendy tot de doelgroep behoort waar Stichting Hoogvliegers zich voor inzet. Met een ja antwoord kwam het spontane idee om een vlucht te organiseren voor Wendy als afscheid van het kinderdagverblijf want Wendy wordt 4 jaar en gaat naar school.
Een week voor de vlucht hangt er op het dagverblijf dit bericht:
Waar Els graag even trots bij poseert:
Zaterdagmiddag 11 april is het zo ver, mama Cora, zus Vera en Wendy gaan vliegen en natuurlijk maken we daar even een mooie foto van:
Na eerst wat uitleg aan Wendy zijn we er helemaal klaar voor:
Tijdens het taxien (rijden met een vliegtuig) valt Wendy bijna in slaap van alle spanning maar zodra we op de startbaan staan en ik geef gas is ze er helemaal bij. Eenmaal in de lucht zeg ik tegen Wendy dat ze het stuur maar even vast moet pakken en amper hoef ik uit te leggen wat links en rechts is. Ik kan al heel snel het stuur loslaten en Wendy vliegt alsof ze het al jaren doet.
Opperste concentratie:
Mama en Vera vermaken zich ook prima achterin:
Als het aan Wendy lag dan vlogen we nu nog maar helaas komt er aan deze vlucht ook weer een einde. Eenmaal terug op de grond helpt papa even bij het ondertekenen van het echte Hoogvliegersdiploma:
En met nog een laatste foto nemen we afscheid en is Katwijk een piloot rijker:
Wendy verscheen ook in de lokale media: Woensdagkrant Duin- en Bollenstreek