Eindhoven/Volkel

Sergeant Joost de Raaf

12 November 2008 The Air Force point of view. De dag begon eigenlijk zoals alle dagen voor mij, 0530 de wekker om net na 0600 in de auto te stappen op weg naar Volkel. Meer als anders keek ik naar de lucht en lette ik op de verkeersdrukte, had er zelfs radio 1 voor aanstaan om toch maar een beeld te krijgen van de ochtend spits en dan met name bij Eindhoven. Het was donker maar wel kraakhelder, niet te geloven dacht ik nog, gister erg slecht weer en nu dit. Ook de verkeersdrukte was een typische Woensdag ochtend, niet erg druk dus. Wellicht vreemd om daar zo mee bezig te zijn als je weet dat ik normaal gesproken binnen werk in een Hangaar. Echter vandaag was niet normaal. Sterker nog, het was voor mij een spannende dag. In de weken ervoor had ik het initiatief genomen om in samenwerking met de Stichting Hoogvliegers 2 klassen met chronisch zieke kinderen uit te nodigen en ze te laten genieten van de F-16 op het Volkelse. Als klap op de vuurpijl deed ik een poging om ze mee te laten vliegen met een F-50 van het 334 Sqn. In vooral dat laatste ging veel energie zitten, althans de gedachte dat het wel of niet ging lukken liet me niet los. Om lang verhaal kort te maken. Die dag zou er 2x gevlogen worden en we moesten alleen nu nog op tijd op Eindhoven zijn. Het vliegtuig had namelijk een zeer druk programma en moest die middag ook op Soesterberg aanwezig zijn. Het was uiterst krap voor wat de tijd betreft maar we gingen ervoor.

Om 0810 reden ik en mijn 3 collega's, die mij die ochtend mee hielpen, naar de School in Reek. Daar stond de bus al lang klaar en de scholieren druppelden binnen. Telefonisch had ik al contact gehad met Daan, hij was inmiddels op Eindhoven. We hadden besloten dat 1 collega mee zou gaan met de bus en dat wij vooruit zouden rijden om het verkeers beeld bij Eindhoven te peilen. Als dat te druk zou zijn hadden wij al een route uitgestippeld binnendoor. De verkeersdrukte viel mee maar toch hebben we besloten de bus binnendoor te laten rijden. Na een kleine hindernis bij de toeganspoort (hek was dicht) kwamen we aan bij de aankomst en vertek hal waar ik in 2006 nog ben vertrokken naar Afghanistan. Nu was het de beurt aan de kids om te vliegen. Inmiddels getooid in Hoogvlieger shirt kon de 1e groep gelijk inchecken en naar het vliegtuig. Het personeel van Eindhoven was erg enthousiast en heb dan ook weinig gehoord over het feit dat we zo laat waren. geplande take off tijd was 10 uur, en werkelijke tijd was 10.10. op het moment dat de F-50 take off ging had ik echt een gevoel van YES, het is gelukt.

De tweede groep vermaakte zich prima in de hal en het duurde niet lang voordat ook hun alvast konden inchecken.
leek erop dat ze het wel naar hun zin hadden in de lucht, want pas tegen 10.45 was het touch down. Ik was benieuwd naar de gezichten en ook vooral naar de reacties.. nou die logen er niet om! glimlach van oor tot oor en "we hebben over de efteling gevlogen!!" en weer een ander "er hing ook een F-16 naast ons!" toen dat gezegd werd was ik echt helemaal blij, dat dit allemaal gebeurde! Snel de foto gezien en ik zag dat het nog een Volkel F-16 was ook.
De tweede vlucht vertrok en ook hun bleven voor mijn gevoel langer weg dan de bedoeling was, boeiend! betekende in mijn ogen maar 1 ding, iedereen die daar was vond het fantastisch inclusief de F-50 bemanning.

Kijkend op mijn horloge zag ik dat het hoog tijd werd om naar Volkel te gaan. Last minute heeft mijn collega Elly nog kunnen regelen dat voor het gezelschap een lichte lunch was in de eetzaal op Volkel. er was zelfs een stuk afgezet speciaal voor hun. Terwijl de kids zaten te smullen kwam de commandant van 312 Sqn een informeel welkoms woordje doen. tijd gaat snel als je je vermaakt en inmiddels waren de F-16's al aan het opstarten voor hun Missie. Kortom we moesten de bus in om toch op tijd langs de baan te staan. Op het rolbanen stelsel is het zo dat vliegtuigen voorrang hebben en zo kon het gebeuren dat er een F-16 van rechts kwam en die hebben we dan ook netjes voor gelaten. De kids hadden al een F-16 van dichtbij te pakken dus!
Op het moment van aankomst bij onze stek gingen er al 2 take off. Gelukkig wel met afterburner dus ze hebben het ook zeker gevoeld en gehoord. Er zouden er nog 4 komen, en dat hebben de kids geweten. Voor een aantal was het iets te veel en gingen weer de bus in.

Volgend hoogtepunt was dat de kids een voor een in de F-16 mochten zitten. Ik had speciaal hiervoor een vliegerhelm mogen lenen en mijn collega's Martin en Bart hebben hun prachtig mooi begeleid in en uit de cockpit. Andere klas zat in een lokaal en ze mochten mij vragen stellen over van alles en nog wat. En dat werd ook van alles en nog wat!
Inmiddels kwamen er ook nog 2 vliegers, en ook hun konden vragen beantwoorden van de kids. Het leuke was dat 1 van die vliegers ook diegene was die een paar uur daarvoor nog naast hun vloog!
Inmiddels waren alle kids in de cockpit geweest en liep de dag op het eind. Als laatste kregen de kids nog een gesigneerde poster van de beide vliegers en gingen daarna moe en voldaan de bus in.
Het moment van afscheid was aangebroken, ik zou op de basis blijven.

Nadat iedereen van het gezelschap was vertrokken, hebben we met ons zessen die hadden meegeholpen een beetje nagepraat en vooral gelachen.
Wij hebben deze dag als zeer speciaal ervaren en met wij bedoel ik mijn collega vrienden Elly, Ron, Martin, Bart en Theo.

Waar ik vooral van die dag heb genoten is dat het tegewoordig gelukkig nog allemaal mogelijk is. De flexibiliteit die ik overal zag en ook de happy face's.
We deden het niet voor ons zelf maar voor de Kids en hun begeleiding.
In mijn optiek zijn we daar gruwelijk in geslaagd en ik hoop van harte dat ze het nog lang koesteren.

Vandaag was weer een normale werkdag, maar stiekem zat ik nog na te genieten van gisteren...

Personeel van Eindhoven en Volkel
TKX voor de samenwerking om dit mogelijk te maken.

Joost