Ruben Schut
10 mei 2009Eindelijk was het zover, eindelijk was het zondag, zondag 10 mei. Ik keek 's morgens naar buiten en de weergoden waren ons gunstig gestemd. Vandaag gingen wij met zijn drieën het luchtruim in en kreeg Eline haar vliegdoop met.........Ruben als piloot.
Eigenlijk vond Eline het maar griezelig maar gelukkig overwon haar nieuwsgierigheid het van haar angst. Met zijn viertjes stapten wij in de auto en reden naar Den Helder. Wij werden zeer hartelijk ontvangen door Jeroen. Wij werden eerst op ons gemak gesteld met een kop koffie en voor de kids was er limonade. Al snel kwam de kaart tevoorschijn en werd onze vlucht zichtbaar gemaakt. Wij zouden richting Heerhugowaard vliegen en daarna richting de mooiste club van Nederland, het Az stadion. Aangezien wij vlak bij het stadion wonen zouden wij ook over ons huis vliegen.
Het vliegtuig werd uit de hangar getrokken dmv enige spierkracht, vervolgens volgde er een gedetailleerde uitleg hoe het vliegtuig ongeveer in elkander stak en hoe alles behoorde ( slik) te werken.
Al snel zaten wij in het vliegtuig, onze piloot in de dop mocht naast Jeroen zitten, Eline en ik zaten achterin en ik moest zeggen.......de stoelen zaten fantastisch. ( ik wil deze stoelen ook wel in mijn auto)
Terwijl wij moeders achterlieten vlogen wij omhoog. Ik voelde Eline's handje in de mijne glijden en ze hield met stevig vast, Ruben wist niet waar hij kijken moest. Al snel zaten wij op de juiste hoogte ( vraag mij niet meer hoe hoog, maar het was hoog en ik wist het nu zeker, in mijn volgende leven wil ik terugkomen als een vogel. Jeroen wist precies te vertellen waar wij vlogen en al snel was de vuilverbranding in zicht. Voor we het wisten vlogen wij over het Az stadion en konden wij na enig speurwerk ons huis(je) ontdekken. Ondertussen had Ruben al enige tijd gevlogen, op een gegeven moment vroeg hij aan Jeroen: "wilt u even vliegen, ik wil weer even om mij heen kijken ( gelukkig was de looping uitgebleven)
Wij vlogen vervolgens naar de kust en al snel was Texel in het zicht, volgens Eline zag ze heel veel zeehonden, ik heb ze helaas niet gezien, mogelijk kwam dat omdat ik mijn bril niet bij mij had. Via Texel vlogen wij weer terug naar het vliegveld en was mam weer in het zicht. Al met al hadden wij drie kwartier gevlogen. De landing verliep uitstekend en even wilde ik klappen, waren dat de zenuwen????
De kinderen en natuurlijk ikzelf ook, hadden geweldig genoten.
Jeroen vertelde onderweg met zoveel passie en het was hem aan te zien dat hij er ook van genoot. Ik vind het geweldig dat mensen zoals Jeroen iets doen voor kinderen die ziek zijn of ziek zijn geweest. Boven even je zorgen vergeten en ervaren hoe het voelt om het stuur ( noem je dat eigenlijk wel zo) in handen te nemen. Wat ik ook zo mooi vond was het feit dat er ook gedacht werd aan Eline, dat het mogelijk was dat er nog twee mensen mee mochten het luchtruim in.
Vliegen is vast heel vermoeiend, ik bedoel het vliegtuig te laten vliegen als piloot, eenmaal in de auto viel Ruben snel in slaap, mogelijk droomde hij van een carrière als piloot…..
Wij willen je ongelofelijk bedanken namens ons gezin dat je ons zo'n geweldige morgen hebt bezorgd. Vriendelijke groeten van de familie Schut.
Eigenlijk vond Eline het maar griezelig maar gelukkig overwon haar nieuwsgierigheid het van haar angst. Met zijn viertjes stapten wij in de auto en reden naar Den Helder. Wij werden zeer hartelijk ontvangen door Jeroen. Wij werden eerst op ons gemak gesteld met een kop koffie en voor de kids was er limonade. Al snel kwam de kaart tevoorschijn en werd onze vlucht zichtbaar gemaakt. Wij zouden richting Heerhugowaard vliegen en daarna richting de mooiste club van Nederland, het Az stadion. Aangezien wij vlak bij het stadion wonen zouden wij ook over ons huis vliegen.
Het vliegtuig werd uit de hangar getrokken dmv enige spierkracht, vervolgens volgde er een gedetailleerde uitleg hoe het vliegtuig ongeveer in elkander stak en hoe alles behoorde ( slik) te werken.
Al snel zaten wij in het vliegtuig, onze piloot in de dop mocht naast Jeroen zitten, Eline en ik zaten achterin en ik moest zeggen.......de stoelen zaten fantastisch. ( ik wil deze stoelen ook wel in mijn auto)
Terwijl wij moeders achterlieten vlogen wij omhoog. Ik voelde Eline's handje in de mijne glijden en ze hield met stevig vast, Ruben wist niet waar hij kijken moest. Al snel zaten wij op de juiste hoogte ( vraag mij niet meer hoe hoog, maar het was hoog en ik wist het nu zeker, in mijn volgende leven wil ik terugkomen als een vogel. Jeroen wist precies te vertellen waar wij vlogen en al snel was de vuilverbranding in zicht. Voor we het wisten vlogen wij over het Az stadion en konden wij na enig speurwerk ons huis(je) ontdekken. Ondertussen had Ruben al enige tijd gevlogen, op een gegeven moment vroeg hij aan Jeroen: "wilt u even vliegen, ik wil weer even om mij heen kijken ( gelukkig was de looping uitgebleven)
Wij vlogen vervolgens naar de kust en al snel was Texel in het zicht, volgens Eline zag ze heel veel zeehonden, ik heb ze helaas niet gezien, mogelijk kwam dat omdat ik mijn bril niet bij mij had. Via Texel vlogen wij weer terug naar het vliegveld en was mam weer in het zicht. Al met al hadden wij drie kwartier gevlogen. De landing verliep uitstekend en even wilde ik klappen, waren dat de zenuwen????
De kinderen en natuurlijk ikzelf ook, hadden geweldig genoten.
Jeroen vertelde onderweg met zoveel passie en het was hem aan te zien dat hij er ook van genoot. Ik vind het geweldig dat mensen zoals Jeroen iets doen voor kinderen die ziek zijn of ziek zijn geweest. Boven even je zorgen vergeten en ervaren hoe het voelt om het stuur ( noem je dat eigenlijk wel zo) in handen te nemen. Wat ik ook zo mooi vond was het feit dat er ook gedacht werd aan Eline, dat het mogelijk was dat er nog twee mensen mee mochten het luchtruim in.
Vliegen is vast heel vermoeiend, ik bedoel het vliegtuig te laten vliegen als piloot, eenmaal in de auto viel Ruben snel in slaap, mogelijk droomde hij van een carrière als piloot…..
Wij willen je ongelofelijk bedanken namens ons gezin dat je ons zo'n geweldige morgen hebt bezorgd. Vriendelijke groeten van de familie Schut.