Edwin Daudeij

Edwin de Hoogvlieger

Danny Dollé, verkeersleider op Groningen Airport Eelde en verantwoordelijk voor het feit dat torenbezoek bij individuele en grote Hoogvliegersdagen mogelijk is, kwam met de vraag of zijn neefje met een zeldzame chronische long aandoening in aanmerking kwam voor een Hoogvliegers ervaring...... MAAR NATUURLIJK !! Elk kind wat chronisch ziek is kan aangemeld worden zowel door de ouders als door familie leden. Eén emailtje is genoeg!!

Zo geschiedde en heeft Edwin Daudeij op 13 juli 2008 een fantastische Hoogvliegers ervaring gehad met wederom leuke medewerking van de LVNL (Lucht Verkeersleiding Nederland) en de brandweer op Groningen Airport Eelde.

Hieronder het verslag van Danny plus piloot Richard Jousma die wederom een kind bijzonder blij heeft gemaakt!

Klik hier voor de foto's >>

Verslag van Danny Dollé

 Vandaag 13 juli was de grote dag waarop Edwin zijn luchtdoop zou meemaken. Tot op vandaag ook geheim gehouden zodat Edwin gewoon lekker kon slapen ;-)

‘S morgens vertelden zijn opa en oma de plannen voor vandaag, en gelukkig vond Edwin het een geweldig plan.

Allereerst op naar Eelde met goed weer en op naar de eerste halte, de luchtverkeerstoren waar ik zelf werkzaam ben. Na enige uitleg over wat wij daar doen en dat het meestal goed gaat was Edwin gerust op zijn uitstapje. Vervolgens op naar de havendienst waar de dienstdoende assistent havenmeester Cas, zo vriendelijk was Edwin samen met opa en nichtje Nikki de banen rond te rijden en even bij de KLS langs te gaan.

Toen op naar de brandweer welke ons na een geweldige uitleg over de prachtige voertuigen ons een demonstratie wachtte met de E-one. Eerst werd de wagen van top tot teen doorgenomen met zeer indrukwekkende cijfers, duizenden liters water per minuut, 1000 pk, enz.enz. De wagen werd met imposant geweld tot leven gebracht en Edwin kon een stukje mee scheuren, met veel kabaal werd er flink geaccelereerd. Daarna weer buiten het voertuig plaats genomen om te zien hoe het water langs alle kanten uit de wagen werd gespoten, duizenden liters vlogen rond en opa wist al wat zijn volgende auto moest worden…

Daarna was het eindelijk tijd om naar de vliegclub te gaan alwaar Richard Jousma al stond te wachten. Allereerst kreeg Edwin het felbegeerde “hoogvliegers shirt” gevolgd door een uitleg over het vliegen.

Vervolgens op naar de PH-RCF welke eerst nog even getankt moest worden, daarna een walk-around als een echte piloot, om samen met Opa en Oma ons achter te laten en de lucht in te schieten.

Na de vlucht konden we hem weer op wachten bij het clubhuis van AVIA Noord en een enthousiaste Edwin kreeg een bewijs van bevoegdheid uitgereikt.

Edwin wilde altijd graag dokter worden maar vliegen lijkt nu toch ook erg leuk zodat de link naar Flying Doctor snel gelegd was.

Al met al was het een geweldige ervaring voor de hele familie, en ik wil hierbij iedereen ontzettend bedanken voor zijn of haar inzet. Met name de havendienst, luchthaven brandweer, Richard en iedereen van de stichting die dit mogelijk hebben gemaakt.

Groetjes van Danny Dollé

Verslag van piloot Richard Jousma

De dag begon voor mij al vroeg aangezien er eerste een familie bezoek op het programma stond omdat ik voor de tweede keer oom ben geworden. (red. Gefeliciteerd Richard)

Rond 7:00 een eerste check op het weer aangezien ik de dag ervoor niet echt veel over kon zeggen i.v.m. dat plaatselijke onweer. Na de eerste weersvoorspellingen te hebben gezien voor deze dag heb ik goede hoop dat the rond 13:00 goed weer is. De dag ervoor had ik al met de co-organisator en oom van Edwin afgesproken dat ik rond 11:00 de knoop zou doorhakken. En zo gebeurde, een laatste teletekst pagina 707 check en ja hoor Edwin gaat vandaag zijn hoogvliegers dag en tevens luchtdoop krijgen. Rond 12:30 kom ik op het veld aan, aangezien het toestel nog in de lucht is ga ik maar op het dakterras zitten. Tot mijn grote verbazing zie ik de brandweer de E-one leeg spuiten richting de Shell tankauto’s ik dacht nog: ‘ja zo kan je ook je auto schoonmaken’. Maar het blijkt dat Danny alles geregeld heeft, die nu met de hele familie aan komt lopen. Na kennis te hebben gemaakt en uiteraard het hoogvliegers tenue aan Edwin te hebben uitgedeeld wordt het tijd voor de korte briefing in het theorielokaal, dit keer iets langer dan normaal aangezien het vliegtuig later dan verwacht beschikbaar komt.

Nadat het werkpaard van de club geland en naar de pomp getaxied en vol getankt is wordt het tijd om in te stappen. De Opa en Oma van Edwin nemen achterin plaats

zodat Edwin en ik de walkaround kunnen uitvoeren. Nu alles OK is bevonden is het de eer aan de copiloot om in te stappen en de stoel af te stellen, zodat hij overal bij kan en ik niet zoveel hoef te sturen. Nu we allemaal goed zitten wordt het tijd om echt te vliegen.

Na de hele checklist afgewerkt te hebben zijn we klaar voor vertrek, aangezien er een stevige wind staat zijn we echt zo los en klimmen door naar 500 ft in de baanrichting. Nu een bocht naar rechts en doorklimmen tot 1000 ft. Zo nu wordt het tijd dat Edwin “pilot flying” wordt:  “dus pak het stuur maar vast, en probeer maar eens naar dat meertje te vliegen (Leekster meer)”.

Dit is geen probleem voor Edwin, beheerst en rustig stuurt hij het vliegtuig naar het meertje. Nu maar weer naar het Oosten aangezien we nog steeds in de “control zone” van Eelde vliegen en we ons wel aan deze regels moeten houden. Eenmaal buiten de “control zone” wordt het tijd om Edwin te leren hoe je moet klimmen. Neus omhoog, door aan het stuur te trekken. Wachten tot de snelheid terug gelopen is en rustig volgas en rechts voeten. Op 2000ft vliegen we ten noorden van Groningen naar het Oosten, om wat rondjes te vliegen. Tijdens deze rondjes meld er zich een Transavia Boeing 737 voor de landing op Eelde, das mooi met een beetje geluk kunnen we hem binnen zien komen vanuit de lucht. En misschien zit de voorzitter of vice voorzitter van de Stichting Hoogvliegers of een van de drie andere trans vliegers die ik ken achter het stuur, maar de stemmen komen mij niet echt bekent voor. (red. geen van de bestuursleden stichting Hoogvliegers aan boord)

Inmiddels bevinden we ons al weer ten zuiden van Groningen en zien de Transavia Boeing door de wolken heen komen 6nm (ca. 10 km) voor de baan zodat we eventjes opvliegen met de Transavia Boeing. Het zal niemand verbazen dat ik hem niet bij kan houden in een Cessna 172. Vlak voor haren beginnen Edwin en ik al met het gereed maken voor de landing en om te zorgen dat we niet in de turbulentie van de net gelande Transavia terecht komen halen we de snelheid er al uit en selecteren de eerste stand flaps. Na de landing op de baan 23 van Eelde taxiën we via de 01 langs de Transavia

en kan ik even in de cockpit kijken maar nee voor zover ik het kan zien geen bekenden. Eenmaal terug op het platform en te zijn uitgestapt sprint ik naar het theorie lokaal om, ja wel het vel begeerde hoogvliegers brevet te halen. Na de uitreiking van het brevet nog even nagezeten aan de stamtafel van de club, en kunnen weer terugkijken op een leuke hoogvliegers ervaring.

Nu denkt de lezer vast wat een technische omschrijving van deze ervaring, wel nu Edwin heeft aanleg. Na wat meer theorie en 10 uurtjes kan hij solo. Na 5 min het stuur in handen te hebben was de spanning die hij had weg en had het stuur met één hand rustig vast en maakte beheerst de bochten. 

Nog wat gegevens van de vlucht:

• We hebben gevlogen in een Cessna 172 (om heel precies te zijn een F172N) luisterend naar de naam PH-RCF
• We zijn op 2000 ft geweest dat is ca. 660 meter
• Aangezien er een stevige wind stond op hoogte was onze max. snelheid over de grond ongeveer 240 km/h dat is snel voor een Cessna 172.
• De vluchtduur was 35 min incl. taxitijd
• We zijn gestart en geland op de baan 23 van Groningen Airport Eelde
• Het onderstaande kaartje laat de route zien de we hebben gevlogen.