Spencer Mc.Farlane
02 januari 2011Nadat de vlucht een paar keer niet door kon gaan omdat het slecht weer was (en we ondertussen het idee hadden dat we de piloot al kenden omdat we hem zo vaak aan de telefoon hadden gehad) ging het dan toch gebeuren....op 2 januari.
Om half twee moesten we op Seppe zijn, mijn 2 broers, papa en mama en ik. Het was niet de eerste keer dat ik ging vliegen maar wél de eerste keer dat ik voorin mocht zitten!! Toch wel spannend.
Piloot Freek ging eerst met ons de landkaart bekijken om aan te wijzen waar we naar toe zouden gaan vliegen en hij stelde voor dat hij in plaats van 1 lange vlucht 2 kortere zou doen, dan konden ook papa, mama en mijn broers een keer meevliegen en ik 2 x! Ik kreeg ook nog een t-shirt en pet van Stichting Hoogvliegers, die mocht ik houden als herinnering.
Ik mocht helpen om het vliegtuig te controleren, of alle lichten het deden enz. Ook mocht ik mee de verkeerstoren in.
Daarna stapten we in, er zaten 2 sturen in het vliegtuig en héél veel knopjes en metertjes. Daar gingen we dan. Toen we in de lucht waren hobbelden we even wat maar gelukkig alleen in het begin. Het was mooi weer, we konden heel ver kijken. We zagen ook nog parachutisten die net uit een ander vliegtuig gesprongen waren. En we vlogen over ons huis. We vlogen ook even boven de snelweg en gingen veel harder dan de auto's. Ik mocht zelf ook nog sturen en bochten maken.
Voor ik het in de gaten had waren we al weer bij Seppe en gingen we landen maar gelukkig mocht ik toen nog een keer. Ook toen mocht ik weer even zelf sturen en iets over de radio zeggen (ik weet niet meer wat).
Ik vond het echt heel leuk.
Ik wil Piloot Freek en Stichting Hoogvliegers heel erg bedanken voor deze middag, eventjes vond ik het leuk om diabetes te hebben want als ik dat niet had had ik niet mogen vliegen met jullie.
Groetjes Spencer
Om half twee moesten we op Seppe zijn, mijn 2 broers, papa en mama en ik. Het was niet de eerste keer dat ik ging vliegen maar wél de eerste keer dat ik voorin mocht zitten!! Toch wel spannend.
Piloot Freek ging eerst met ons de landkaart bekijken om aan te wijzen waar we naar toe zouden gaan vliegen en hij stelde voor dat hij in plaats van 1 lange vlucht 2 kortere zou doen, dan konden ook papa, mama en mijn broers een keer meevliegen en ik 2 x! Ik kreeg ook nog een t-shirt en pet van Stichting Hoogvliegers, die mocht ik houden als herinnering.
Ik mocht helpen om het vliegtuig te controleren, of alle lichten het deden enz. Ook mocht ik mee de verkeerstoren in.
Daarna stapten we in, er zaten 2 sturen in het vliegtuig en héél veel knopjes en metertjes. Daar gingen we dan. Toen we in de lucht waren hobbelden we even wat maar gelukkig alleen in het begin. Het was mooi weer, we konden heel ver kijken. We zagen ook nog parachutisten die net uit een ander vliegtuig gesprongen waren. En we vlogen over ons huis. We vlogen ook even boven de snelweg en gingen veel harder dan de auto's. Ik mocht zelf ook nog sturen en bochten maken.
Voor ik het in de gaten had waren we al weer bij Seppe en gingen we landen maar gelukkig mocht ik toen nog een keer. Ook toen mocht ik weer even zelf sturen en iets over de radio zeggen (ik weet niet meer wat).
Ik vond het echt heel leuk.
Ik wil Piloot Freek en Stichting Hoogvliegers heel erg bedanken voor deze middag, eventjes vond ik het leuk om diabetes te hebben want als ik dat niet had had ik niet mogen vliegen met jullie.
Groetjes Spencer