Max Huynen
08 mei 2011Stichting Hoogvliegers,
8 mei 2011 heb ik een rondvluchtje gemaakt in een vliegtuigje.
Het was die dag Moederdag, dus ik had voor mama een verrassing, zij mocht nl. mee met de vlucht en mijn zusje Sanne.
Om 13.00 uur kwamen we aan op vliegveld Budel en om 13.30 uur zou ik aan de buurt zijn. Er mochten vandaag nog 3 kinderen een rondvluchtje maken.
Onze piloot heette Fred en hij had voor mij een pet en een t-shirt meegenomen.
Hij vertelde eerst iets over het vliegen en hoe het voelde om in een vliegtuig te zitten.
Het was erg warm, dus we zouden wel last van lucht-zakkingen hebben, maar verder was het heel veilig.
Ik mocht voorin zitten bij de Piloot. Ik keek mijn ogen uit, wat een knopjes allemaal en ik kon goed kijken en horen wat er allemaal gezegd werd door de koptelefoon.
Het was de bedoeling dat we een vluchtje gingen maken van een half uurtje. Ik woon in Heel dus dat is in de buurt van Budel, maar volgens de Piloot zou dat net te ver zijn om heen en terug te vliegen. Maar mijn opa had mijn naam met lakens in de tuin gelegd, als we dan over zouden vliegen, kon ik mijn naam en mijn huis goed herkennen, dus toen de Piloot dat hoorde, is hij overstag gegaan en toch richting Heel gevlogen. Hij had de “cruise-control” op 200km per uur gezet en zo waren we er in een mum van tijd. Door de lucht-zakkingen leek het net alsof we in een achtbaan zaten, maar dat geeft juist een lekker gevoel in je buik….
Het was vet-cool om ons dorp vanuit de lucht te zien. Er waren heel veel dingen die je goed kon herkennen en na een extra rondje over ons huis, heb ik mijn naam Max in de tuin gezien en zijn we over mijn school gevlogen terug naar Budel. En toen mocht ik nog zelf sturen, eerst een bocht naar rechts en toen naar links en we moesten zelfs een parachuut-springer (met motortje) ontwijken. Dus zelfs in de lucht moet je opletten…
Na een mooie landing stonden we na 35 minuten weer op de grond (mama blij, want die houdt niet zo van achtbanen), maar het was een schitterende ervaring. Ik zou zo weer een keer willen vliegen!
Ik wil jullie en Fred bedanken voor de vlucht.
Ik heb ervan genoten, mama en Sanne ook.
Groetjes,
Max
Ps: op de plattegrond zie je mijn huis liggen, vlakbij het speeltuintje is een dwarsstraat met 5 huizen en het middelste huis is het onze, als je goed kijkt zie je witte puntjes in de tuin liggen… dat is mijn naam…Succes met zoeken!
8 mei 2011 heb ik een rondvluchtje gemaakt in een vliegtuigje.
Het was die dag Moederdag, dus ik had voor mama een verrassing, zij mocht nl. mee met de vlucht en mijn zusje Sanne.
Om 13.00 uur kwamen we aan op vliegveld Budel en om 13.30 uur zou ik aan de buurt zijn. Er mochten vandaag nog 3 kinderen een rondvluchtje maken.
Onze piloot heette Fred en hij had voor mij een pet en een t-shirt meegenomen.
Hij vertelde eerst iets over het vliegen en hoe het voelde om in een vliegtuig te zitten.
Het was erg warm, dus we zouden wel last van lucht-zakkingen hebben, maar verder was het heel veilig.
Ik mocht voorin zitten bij de Piloot. Ik keek mijn ogen uit, wat een knopjes allemaal en ik kon goed kijken en horen wat er allemaal gezegd werd door de koptelefoon.
Het was de bedoeling dat we een vluchtje gingen maken van een half uurtje. Ik woon in Heel dus dat is in de buurt van Budel, maar volgens de Piloot zou dat net te ver zijn om heen en terug te vliegen. Maar mijn opa had mijn naam met lakens in de tuin gelegd, als we dan over zouden vliegen, kon ik mijn naam en mijn huis goed herkennen, dus toen de Piloot dat hoorde, is hij overstag gegaan en toch richting Heel gevlogen. Hij had de “cruise-control” op 200km per uur gezet en zo waren we er in een mum van tijd. Door de lucht-zakkingen leek het net alsof we in een achtbaan zaten, maar dat geeft juist een lekker gevoel in je buik….
Het was vet-cool om ons dorp vanuit de lucht te zien. Er waren heel veel dingen die je goed kon herkennen en na een extra rondje over ons huis, heb ik mijn naam Max in de tuin gezien en zijn we over mijn school gevlogen terug naar Budel. En toen mocht ik nog zelf sturen, eerst een bocht naar rechts en toen naar links en we moesten zelfs een parachuut-springer (met motortje) ontwijken. Dus zelfs in de lucht moet je opletten…
Na een mooie landing stonden we na 35 minuten weer op de grond (mama blij, want die houdt niet zo van achtbanen), maar het was een schitterende ervaring. Ik zou zo weer een keer willen vliegen!
Ik wil jullie en Fred bedanken voor de vlucht.
Ik heb ervan genoten, mama en Sanne ook.
Groetjes,
Max
Ps: op de plattegrond zie je mijn huis liggen, vlakbij het speeltuintje is een dwarsstraat met 5 huizen en het middelste huis is het onze, als je goed kijkt zie je witte puntjes in de tuin liggen… dat is mijn naam…Succes met zoeken!