Joege Koopmans

toen een tante ons afgelopen zaterdag (14 dec) belde, en ons vroeg of we wel eens van stichting hoogvlieger hadden gehoord. Dook onze oudste zoon gelijk achter de computer om het op te zoeken, want we hadden er nog niet van gehoord.

In overleg met ons zijn de gegevens van Joege ingevuld en wat schetst onze verbazing de volgende dag belde er een vlieger die de zaterdag er op al met ons wou vliegen, helaas konden wij toen niet en werd de andere datum geprikt 23 dec. maar weer helaas net die ene dag mist, dus weer een nieuwe datum een week later 30 dec en ja hoor prachtig weer die dag.

ja de nacht er voor bijna niet geslapen door joege, want de vlieger had de avond er voor gezegd dat hij nog een vlieger nodig had, nu dat was joege, wel dan kun je wel nagaan wat er in dat kopie om ging, veel...... te veel

Toen we op vliegveld Lelystad aan kwamen stonden ze ons al op te wachten en na uitleg en een bakkie koffie en de overhandiging van de pet en het T-shirt van de stichting liepen we naar het vliegveld waar het vliegtuig al klaar stond, een 4pers dus er konden 3pers, joege ,broer sybejan en pa mee.

ma heeft hoogtevrees. Na de tjaclist na te zijn gelopen vroeg de piloot waar we vandaan kwamen, nu dat was Makkum wel hij zou zijn best doen en dat heeft hij gedaan na een snelle en steile start waren we al snel boven waar joege al heel snel de [controle] over de kist kreeg ,wat heel aardig ging ,de heen reis nog praatjes en grapjes door joege [een rukje aan de knuppel] wat achterin heel anders voelt ,prachtig uitzicht over de ijsselmeerpolders en Friesland en zijn meren en natuurlijk makkum, het was die dag een heel klein beetje mistig dus de foto s zijn wat vaag maar de indrukken en de belevenissen makken dat allemaal ruim goed. na makkum ruim van boven te hebben gezien gingen we weer op weg naar Lelystad wat weer heel snel ging en ook weer niet.

toch nog een klein uurtje weg , nu snap ik waarom ze zeggen de tijd vliegt wat ging dat snel
joege werd steeds stiller en wou steeds minder toen we op de grond stonden, zij hij met ineens veel meer praatjes ,ik voel me niet meer misselijk , en met een bic smille stond hij naast de piloot. terug in het kantoor kreeg hij ook nog een echt vliegbrevet
kort na dat we daar waren starte de uiver op een pracht gezicht ook dat nog .

op de terug weg werd het weer steeds stiller in de auto want al die indrukken vroegen toch wel veel van joege ,kort om een prachtige dag wat hem en ons niet meer wordt afgenomen .
mensen bedankt namens Joege en de fam. Koopmans