Tom en Kim
26 januari 2014Broer (Tom) en zus (Kim) mochten beide een dag co-piloot zijn. Kim was co-piloot van Melvin Reep en Tom van Erik de Vries. De piloten hadden afgestemd dat ze op dezelfde dag konden vliegen. Alles was binnen 2 weken geregeld, supersnel dus!
Zondag 26 januari werd de grote dag. Die dag zelf werden we nog gebeld of we een uur eerder konden vliegen, omdat er regen op komst was.
Om 2 uur verzamelde wij (Kim en Tom, opa’s en oma’s, oom, tante, twee nichten, ouders) en de piloten bij de KLM Aeroclub te Lelystad.
Eerst werd de route bepaald en kregen de kinderen mooie kinderheadsets op: rose en blauw.
Ze kregen ook beide een t-shirt , petje, stickers en armbandje.
Voor het instappen werd aan beide het toestel uitgelegd. Waar zit de benzinetank, welke meters zijn er, hoe werken vleugels en staart.
Daarna stond ons nog een verrassing te wachten: er was nog een piloot Tim aanwezig die een stukje wilde vliegen en hij nam oma en onze oom mee, zodat zij foto’s konden maken.
Daar gingen we. Tom voorin met piloot Erik, zijn moeder en nicht Joyce. We vlogen over ons huis en school in Almere, erna over Huizen en tot slot nog over het huis van Joyce in Nijkerk.
Boven Almere mocht Tom ook zelf nog even sturen. Wat hij uiteraard helemaal geweldig vond. Tom vond het helemaal leuk dat zijn moeder misselijk werd en was uiteindelijk zo vermoeid dat hij tijdens het vliegen nog even in slaap viel.
Het eerste stuk volgde de toestellen elkaar en hebben we even in formatie gevlogen waarbij we elkaar konden zien. Tom en Kim konden elkaar ook nog even gedag zeggen via de radio tijdens het vliegen.
Kim ging met piloot Melvin, haar vader en nicht Sabine. Voor het opstijgen moest er nog even getankt worden. Dit mocht Kim doen onder begeleiding van Melvin.
Hierna gingen we vlak na elkaar de lucht in: eerst het toestel met Tom, daarna dat met Kim en tot slot het toestel van Tim.
Zondag 26 januari werd de grote dag. Die dag zelf werden we nog gebeld of we een uur eerder konden vliegen, omdat er regen op komst was.
Om 2 uur verzamelde wij (Kim en Tom, opa’s en oma’s, oom, tante, twee nichten, ouders) en de piloten bij de KLM Aeroclub te Lelystad.
Eerst werd de route bepaald en kregen de kinderen mooie kinderheadsets op: rose en blauw.
Ze kregen ook beide een t-shirt , petje, stickers en armbandje.
Voor het instappen werd aan beide het toestel uitgelegd. Waar zit de benzinetank, welke meters zijn er, hoe werken vleugels en staart.
Daarna stond ons nog een verrassing te wachten: er was nog een piloot Tim aanwezig die een stukje wilde vliegen en hij nam oma en onze oom mee, zodat zij foto’s konden maken.
Daar gingen we. Tom voorin met piloot Erik, zijn moeder en nicht Joyce. We vlogen over ons huis en school in Almere, erna over Huizen en tot slot nog over het huis van Joyce in Nijkerk.
Boven Almere mocht Tom ook zelf nog even sturen. Wat hij uiteraard helemaal geweldig vond. Tom vond het helemaal leuk dat zijn moeder misselijk werd en was uiteindelijk zo vermoeid dat hij tijdens het vliegen nog even in slaap viel.
Het eerste stuk volgde de toestellen elkaar en hebben we even in formatie gevlogen waarbij we elkaar konden zien. Tom en Kim konden elkaar ook nog even gedag zeggen via de radio tijdens het vliegen.
Kim ging met piloot Melvin, haar vader en nicht Sabine. Voor het opstijgen moest er nog even getankt worden. Dit mocht Kim doen onder begeleiding van Melvin.
Hierna gingen we vlak na elkaar de lucht in: eerst het toestel met Tom, daarna dat met Kim en tot slot het toestel van Tim.
Tot ons huis hebben we dezelfde route gevlogen en erna hadden we andere routes. Kim ging nog over het hockeyveld en daarna richting haar school in Huizen en toen terug naar Lelystad. Uiteraard mocht Kim ook een stukje vliegen; dit deed ze boven ons huis.
De route van Kim werd gefilmd met een camera die buiten op de vleugel hing, deze beelden hebben we ook gekregen van Melvin.
Van Erik kregen we een link dat wij de route konden bekijken die we hadden gevlogen.
Na het vliegen kregen de kinderen een vliegbrevet van de piloten. Uiteraard waren ze beide erg trots.
De nichten kregen ook nog een bewijs dat ze hadden gevlogen.
Maar alle aanwezigen hebben dit ervaren als een dag die we niet snel zullen vergeten en waar we nog met plezier op terug zullen kijken.
Kortom piloten (Melvin, Erik en Tim) en Stichting Hoogvliegers: heel erg bedankt voor dit geweldige avontuur.
De organisatie was erg goed geregeld!
Kim en Tom & familie