De vrijwilliger vertelt Alex

Meet and Greet
Door Alex (piloot bij KLM)

Op zaterdag 29 maart vertrok ik ’s ochtends vroeg van huis. Het voelde een beetje vreemd, ik droeg wel mijn uniform, maar mijn koffer had ik deze keer thuis gelaten. Ook reed ik voor mijn gevoel helemaal de verkeerde kant op: niet naar Schiphol zoals gewoonlijk maar naar Eindhoven ditmaal!

In Eindhoven aangekomen was het ook even zoeken voor me. Het civiele gedeelte van de luchthaven was me wel bekend van mijn vluchten bij KLM Cityhopper vroeger, maar bij de terminal van de Koninklijke Luchtmacht was ik nog nooit geweest. Wat een mooie locatie is dit trouwens!

Eenmaal in de terminal aangekomen, werd ik begroet door fotograaf Arnoud. Mede dankzij het contact met hem, ben ik uiteindelijk op deze Hoogvliegersdag beland. Al snel ontmoet ik ook Arietha met wie ik ook van te voren e-mail contact heb gehad. Eigenlijk binnen no-time schudden alle vrijwilligers elkaar de hand. Wat een prima sfeer hangt er nu al en dan moeten de eregasten zelfs nog arriveren.

Rond half tien verschijnen dan de eerste Hoogvliegertjes! Het idee is dat ik door de terminal rondloop en gesprekjes aanknoop met hen. Op die manier hebben ze mooi de gelegenheid om mij vragen te stellen over het beroep van piloot, of over vliegen in het algemeen. De meeste kinderen waren meteen al redelijk vrij, zo niet dan werd het ijs meestal al snel gebroken door het maken van een grapje.

De vragen die me werden gesteld waren gelukkig meestal eenvoudig te beantwoorden. Eén jongetje begon zijn vraag echter met “Ik moest van die mevrouw vragen…….”. Gelukkig werd hij precies op dat moment opgeroepen voor zijn vlucht. Kijk, dat is nou een mooi voorbeeldje van “gered door de bel!”. Over het antwoord op de vraag van een meisje in een rolstoel of je met een handicap ook piloot kan worden, moest ik wel iets langer dan gebruikelijk nadenken.

Voor de meeste kinderen was de vlucht waarbij ze zelf (even) het vliegtuig mochten sturen toch wel het hoogtepunt van de dag. Een aantal Hoogvliegertjes kwam mij na hun vlucht zelfs speciaal opzoeken om vol trots hun piloten-diploma te laten zien. “Dan zijn we nu collega’s hè!” heb ik hen geantwoord. Hun glimlach was onbetaalbaar!

Wat ik die dag verder ook nog prachtig vond, waren 2 jongetjes die druk bezig waren met het tafelvoetbalspel en die daarom dus even geen tijd voor mij hadden. Ook was er een ontwapenend knulletje dat mij aanspoorde om eens plaats te nemen achter de Flightsimulator computer om te laten zien of ik wel echt kon vliegen. Terwijl ik vervolgens mijn uiterste best deed om hiermee mijn “echtheid” te bewijzen, keek ik om en zag ik hem al weer aan de andere kant van de terminal lopen. En om de serieuze vraag van een andere vrijwilliger “of ik bij die 2 clowns hoorde”, heb ik natuurlijk zelf ook heel smakelijk kunnen lachen! Op een dag als deze kan en mag (bijna) alles toch?!

Het allerbelangrijkste doel van die dag was zonder enige twijfel om de deelnemertjes een onvergetelijke dag te bezorgen. Nou, ik twijfel hier geen seconde aan, dat is zondermeer gelukt! Wat een fantastische sfeer hing er en wat heb ik een hoop blijdschap en enthousiasme gezien bij de groep kinderen. Dit alles dankzij een geweldige groep vrijwilligers, petje af voor jullie!

Het was mij een waar genoegen om deel uit te mogen maken van dit fijne gezelschap!
Enne…..stoere vrachtwagenchauffeur Fred: Nogmaals bedankt voor je aardige compliment!

Graag tot een volgende keer allemaal!