Mila vloog vanaf Lelystad

Mijn mama had via de FAS stichting een nummer gekregen waarbij we ons konden opgeven voor vliegen bij stichting hoogvliegers. Mama heeft ons toen opgegeven.

We zouden naar Lelystad gaan. Dat was al een hele poos geleden. Dus heel vroeg en heel lang (vanuit de Achterhoek) op pad naar Lelystad. Jammer genoeg onderweg zat het weer niet helemaal mee. Op de vliegbasis werden wij heel erg hartelijk ontvangen. Kreeg een petje en een t-shirt van hoogvliegers en een tas met van alle dingetjes er in. Toen begon het lange wachten. We zouden rond 12 uur eigenlijk gaan vliegen. Maar halve wegen het wachten werd er al omgeroepen dat het vliegen misschien niet door kon gaan omdat het heel erg regende. En jawel hoor! Alle vluchten werden vanaf half 12 afgezegd. We konden niet meer vliegen.

Ik vond het heel erg jammer. Maar na hele lekkere tomatensoep en limonade en een heuse knuffel vliegtuig van stichting hoogvliegers zijn we weer vanuit Lelystad naar huis gereden. Wat mama nog niet verteld had, was dat mama gehoord had dat ik toch nog mocht vliegen. Zo heeft stichting hoogvliegers mama in contact gebracht met jurrien Wouters.

Na de zomervakantie op 11 september moest ik met mama mee. Alles wat moet vind ik niet leuk dus na veel gemiep zijn we op weg gegaan naar mijn verrassing. Vliegveld Teuge. He? Waar waren we nu? Mama was eerst al verkeerd. Bij parachute springen. Dat moest ik toch niet? Nee hoor zei mama. Dus weer in de auto en een stukje verder rijden. En daar waren we dan bij een gebouw waar we moesten wezen. We werden door een hele aardige meneer naar binnen gelaten. We moesten nog even wachten en toen viel bij mij het kwartje. Pling. Ik zou gaan vliegen. En ja hoor daar kwam het vliegtuigje samen met piloot jurrian al aan. We moesten nog even wachten omdat er eerst nog 2 andere jongetjes mochten vliegen. Na ons voorgesteld te hebben kregen we een mooi t-shirt en nog een boel leuke kadootjes van jurrian.

Om 7 uur was het dan zo ver. Eerst mocht mama achter in het vliegtuigje. Ze was stiekem toch wel bang. Hihihi. Ikke niet hoor want ik ben stoer. Toen mocht ik voorin naast jurrian. Koptelefoon op en taxiën maar. En daar dingen we. Wat gingen we hoog! En wat konden we mooi over Deventer kijken. Mama keek haar ogen uit maar had niet in de gaten dat piloot jurrian niet aan het vliegen was maar ik echt mocht vliegen. Oei en wat zagen we daar? 2 luchtballonnen. Een laag en een heel hoog in de lucht. Daar vlogen we naar toe. En ik mocht zwaaien want we waren heel erg dicht in de buurt. Jammer genoeg na 20 minuutjes vliegen moesten we weer terug. Dat was heel jammer.

Op de grond aan gekomen kreeg ik een echt diploma dat ik een hoogvliegerpiloot was. Al met al was het heel erg heftig mooi dat ik mocht vliegen en echt mocht vliegen samen met mama en piloot jurrian. Daarom wil ik eerst jurrian dank je wel zeggen dat ik samen met hem in zijn wolkentoetje heb mogen vliegen. En hoogvliegers danken dat de stichting dit speciaal voor ons mogelijk heeft gemaakt.
Dank jullie wel ik heb er heel erg van genoten en zal er nog lang over na genieten en denken.

Groetjes van Mila Stienezen uit dinxperlo en natuurlijk ook van mama.