KoertYann vliegt hoog boven Lelystad!

. Het enige dat nog roet in het eten zou kunnen gooien was het weer.
Maar dat was prachtig op de dag dat KoertYann zou gaan vliegen met Piloot Frank van Stichting Hoogvliegers.

KoertYann’s vader, ik dus, had hem zoveel mogelijk voorbereid op de spannende tocht. Ik hoopte dat KoertYann goed begrepen had wat er zou gaan gebeuren. KoertYann had al bedacht dat hij, net als Piloot Frank, een koptelefoon met microfoon zou krijgen. Zijn vader die achterin het vliegtuig zou zitten kreeg niets. Wat KoertYann betreft dan.

Aangekomen op vliegveld Lelystad, heette Piloot Frank ons welkom. Hij legde uit wat er ging gebeuren en KoertYann zei dat hij het allemaal al wist. Frank was benieuwd. Maar toen KoertYann ging vertellen dat hij een parachute aan zou krijgen om naar beneden te springen hielp Frank hem uit de droom …, we gingen gewoon landen met het vliegtuig. Dat was toch wel een geruststelling!

Buiten werd eerst een rondje om het vliegtuig gemaakt, er zat genoeg benzine in de vleugels …, inderdaad ja, de tank zat in de vleugels. KoertYann voelde of de banden hard genoeg waren en toen alles OK was, stapten ze aan boord.
Frank zei nog wel dat we direct terug zouden gaan als er iemand bang zou worden. Maar KoertYann liet weten dat hij nergens bang voor is. Toen iedereen goed zat en de gordels om hadden en Piloot Frank alles nog eens had gecontroleerd, startte hij de motor en taxieden we naar de startbaan. We kregen toestemming om op te stijgen en voor we het wisten, zaten we in de lucht.
„We vliegen!”, riep KoertYann.
Frank wilde weten waar KoertYann heen wilde. De zee leek hem niks, maar het Dolfinarium was een mooi doel. Eenmaal op koers, nam KoertYann de stuurknuppel over. Gelukkig lette Piloot Frank goed op, want het werd wel een beetje een wilde tocht. Naar boven, beneden, naar links en naar rechts, we hebben het allemaal gedaan.

Frank stuurde het rondje boven het Dolfinarium. KoertYann zag dolfijnen en haaien …
Het werd tijd om weer terug te gaan en na een mooie landing stonden we weer met beide benen op de grond.

We namen afscheid van Piloot Frank, aten en dronken nog wat in het restaurant. Daarna gingen we met een heel mooie herinnering naar huis.