Gideon is Hoogvlieger geworden vanaf Teuge

Gideon is onderweg met zijn ouders vanuit het verre westen naar Teuge. Hij wordt deze dag piloot! Dan gaat onderweg de telefoon. Door het weer is de vertraging zo groot, dat Gideon (ook al heet hij eigenlijk anders) waarschijnlijk niet kan vliegen.’ Komen heeft niet veel zin’, zegt de mevrouw aan de telefoon. Maar gelukkig zijn ze al halverwege. ‘Laten we maar doorrijden, Gideon had zich er zo op verheugd’. Hij is teleurgesteld als hij hoort dat het misschien niet doorgaat.

Na een grijze ochtend van wachten beginnen de piloten om kwart over één aan een inhaalrace. Wie er is, laten we vliegen. Gideon is de allerlaatste van de dag. En vermoedelijk ook de allerkleinste van de dag. Het is al tegen vijf uur. De kleine reus wordt op twee kussens op de stoel naast mij gezet. “Ik ben piloot’, roept Gideon, en hij grijpt de stuurknuppel. Ik probeer hem zoveel mogelijk te laten meesturen. Zonder mijn inbreng zouden we halverwege de vlucht al op FL85 (8500 ft, 2600 m) zitten.

Als we bijna terug zijn, vraag ik Gideon van de stuurknuppel af te blijven. Maar een echte piloot kan dat niet. Dus als we ons voorbereiden voor de landing, vraag ik Gideons vader de stoel van de kleine copiloot naar achteren te schuiven. Zo kan hij niet meer bij de stuurknuppel. Denk ik.

Geconcentreerd doe ik mijn downwindchecks. En vraag me ineens af waarom we weer iets stijgen. Dan kijk ik naast me. Gideon kan niet bij de stuurknuppel. Tenminste: niet met zijn handen. Maar zijn voeten, die vanaf de twee kussen recht vooruit steken, wurmt hij onder de stick om te trekken. Zo probeert hij alsnog piloot te zijn. Deze kleine meneer is een heel grote qua geduld, enthousiasme en vindingrijkheid. Het is helemaal terecht dat hij door een dubbele erehaag van vrijwilligers wordt ontvangen na terugkeer. Daar doen we het voor!

Piloot Henk