Vanaf Midden Zeeland is Mannes nu Hoogvlieger

Onze Hoogvlieger Mannes, zijn zus Lola en ik (papa) hadden er al een hele tijd naar uitgekeken, toen we er bijna waren konden we al wat vliegtuigen spotten en jawel, we zagen er eentje zijn landing in zetten. Hij daalde, toen konden Mannes en Lola het vliegtuig wat beter zien, op de achterbank van onze auto hoorde ik wat gespannen geluiden, Mannes wist niet of hij dit wel durfde. Hij was al snel zijn zorgen vergeten toen we op zoek gingen naar onze ontmoetingsplek, na wat telefoonverkeer bleek dat we bij de skydive groep niet moesten zijn, alle drie waren we daar erg blij mee. Klein foutje in het adres, geen probleem want we waren ruim op tijd. Toen ontmoette we onze piloot en zijn grondstewards, na een kennismaking, een drankje en een mooie pet en een shirt voor Mannes en uiteraard de briefing vertrokken we richting toestel. En het bleek het toestel te zijn dat we zagen landen, wat leuk, dat schept vertrouwen bij de kinderen blijkbaar want landen kan hij dus in ieder geval. Eenmaal aan boord keken Mannes en Lola hun ogen uit, allemaal meters en een echte koptelefoon waar je door kon kletsen. We zouden langs ons huis vliegen en wat met de auto 45 minuten duurde was in 10 minuten gepiept met het vliegtuig, wat handig eigenlijk. Al gauw vonden we ons huis waar mama en alle buren heftig stonden te zwaaien, gauw even beeldbellen met mama en nog een foto van onze buurt en we vlogen terug richting vliegveld met een omweg. Het was een uitstap met het vliegtuig en een trip naar Madurodam eigenlijk, de kinderen keken hun ogen uit. Op school hadden ze natuurlijk al verteld wat voor avontuur ze tegemoet gingen, hun klasgenoten geloofde er niks van, tot ze na het weekend met bewijs kwamen dat het allemaal echt was. Ze waren erg trots. Wat was dit een ontzettend leuke ervaring, we hebben er enorm van genoten. Dank jullie wel voor deze geweldige kans.

Met vriendelijke groet,

Rico, Mannes & Lola