Hoogvlieger Thijs vloog mee met piloot Erwin

Drachten/Oldeholtpade, 12 september 2021. Thijs gaat de lucht in met Stichting Hoogvliegers. Na een lange tijd wachten, omdat vanwege Corona-restricties niet gevlogen kon worden. En nog een weekje extra, want de wind kwam uit de verkeerde hoek. Is dan toch de dag aangebroken dat er koers gezet kon worden naar het vliegveld. Op naar Drachten, een half uurtje in de auto. Samen met papa, mama en broertje Jelte. Opa en Oma reden achter ons. Die willen niets missen.

Bij het vliegveld begon het wel erg spannend te worden. Piloot Erwin stond op ons te wachten. Het vliegtuig stond al klaar. Eerst maar eens rustig om het vliegtuig heen lopen, in een mooi T-shirt van Hoogvliegers. Erwin legde van alles uit. Maar drie wielen, sturen doe je met je handen en je voeten. In de vleugels zitten de brandstoftanks en er zit ook een gaatje in de vleugel. Als je daar in blaast begint het vliegtuig te piepen als een trompet.

Toen was het tijd om in te stappen. Papa eerst achterin. Een grote verrassing voor broertje Jelte, die mag ook mee. Er is plek voor vier. Allemaal een koptelefoon op, dan kunnen we elkaar verstaan.

Na de controles werd de motor gestart en taxieden we hobbelend over het grasveld naar de startbaan. Toen ging het gas erop en niet veel later hingen we in de lucht. Met een bocht om Drachten heen. De huisjes, sommigen met zwembad, worden steeds kleiner. De koers ging eerst naar Heerenveen. Over het stadion van SC Heerenveen en in de verte het ijsstadion Thialf te zien. Het zicht was goed.

Toen we Heerenveen gepasseerd waren, vlogen we naar het zuiden. Boven Wolvega een scherpe bocht naar links en toen vlogen we recht op Oldeholtpade af. Het kleine plaatsje waar wij wonen. De torenspits was al snel te zien en toen vlogen we met een mooie bocht over onze wijk en ons huis. Zelfs de skelter in de tuin was te zien. We konden mooie foto's van het dorp maken.

Na een grote lus over het dorp vlogen we via Gorredijk weer terug richting Drachten. Onderweg zagen we “mierenkoeien” in de wei en liggen de riviertjes als wormen gekronkeld in het land.

Toen werdt de landing ingezet. De landingsbaan kwam dichterbij en plotseling begon het vliegtuig weer te piepen. Nu weten we waarvoor dat is: het vliegtuig gaat dan te langzaam. Maar dat moet natuurlijk bij het landen.

Best moe van de indrukken zaten we even later in de zon nog even na te praten. Voor Thijs was er een Hoogvliegers-certificaat. Hij heeft zelfs even gestuurd. Broer Jelte kreeg een luchtdoop-certificaat. Wij kijken terug op een ontzettend mooie, leerzame vliegtocht. Waarvoor dank piloot Erwin en Stichting Hoogvliegers!