Pim is nu Hoogvlieger

Een jaartje geleden had Marsha, mijn begeleidster van BLY (belovedyou) dit uitje voorgesteld aan mijn ouders; zou Pim het leuk vinden om een keer te gaan vliegen? Pim zelf zei volmondig JA. De mama’s hadden geen idee, Pim heeft echt wel hoogtevrees en heeft niks met achtbanen, maar we gaan het gewoon doen! Zo zijn we via Stichting Hoogvliegers in contact gekomen met piloot Paul van Hattem die ons individueel zou gaan rondvliegen.

Bij goed weer zullen we 23 April 2022 gaan vliegen! En we hadden goed weer! Gelukkig, want voor een jongen met autisme kan een verandering in de dag best wat problemen veroorzaken. In het restaurant van vliegveld Seppe, ontmoetten we de piloot. Hij vertelde veel over het vliegtuig, de weersituatie en nog veel meer dingen, maar dat was voor mij te veel informatie om te onthouden. Ik wilde het liefst gewoon gaan! Ik kreeg een mooi shirt en een pet (die net iets te klein was) Hierna liepen we naar het vliegtuig.
Samen met piloot Paul controleerde we alles wat je moet controleren om te gaan vliegen, lichten aan, genoeg olie, genoeg benzine, enz… Daarna mochten we in het vliegtuig gaan zitten. Dit was echt al heel cool! Ik mocht voorin en Marsha mocht achterin, mee om de foto’s en filmpjes te maken van dit machtig mooie uitje!
Nadat piloot Paul alles had gecontroleerd, begon het echte werk!

We gingen richting de startbaan! Here we gooooo! Even zwaaien naar de mama’s, die buiten het hek zenuwachtig stonden te kijken.
En ineens zaten we in de lucht! Wauw, wauw, wooow, woow! Ik vond het machtig mooi! Nadat we op een goede hoogte waren, mocht ik het vliegtuig zelf besturen van piloot Paul. Ik vond het super AWSOME! Het was best wel moeilijk om recht te vliegen, maar met de hulp van piloot Paul was het helemaal goed gekomen. Ik vond het daarom ook erg fijn dat hij de rest van de vlucht stuurde. We vlogen richting de Efteling, waar we deze grote voetenafdrukken zagen. Daarna gingen we richting Tilburg, de stad waar ik woon. Eerst over het centrum en daarna richting de Reeshof! Ik zie mijn huis! We vlogen een extra rondje om het huis, om vervolgens weer richting het vliegveld terug te vliegen. Ik vond het echt geweldig, de geluiden in de koptelefoon van alle andere piloten die contact maken met de toren. In de verte zagen we het kleine vliegveld alweer verschijnen. Een grote bocht om recht voor de landingsbaan te komen en ineens stonden we weer aan de grond.

Het vliegtuig moest nog even afkoelen voordat we uit konden stappen. Toen we weer met beide benen op de grond stonden, kwam de ontlading! Woehoeee this was EPIC! Nog even een bezoekje aan de verkeerstoren, waar ik nog een leuk vliegtuigje kreeg en daarna nog even mijn vliegdiploma ondertekende en in ontvangst nam! Het was een dag om nooit te vergeten!

Super bedankt!