Wendy geeft zieke en gehandicapte kinderen dag van hun leven

Je ziet ze niet altijd, maar ze zijn er wel: mensen die, vaak naast hun werk, studie of dagelijkse bezigheden, iets extra’s doen voor de samenleving. Wat doen zij? Wat is hun reden om zich belangeloos in te zetten voor de ander, een goed doel, vereniging of organisatie? En hoe tevreden zijn zij ermee?

Door Marieke Roggeveen (Rodi Media)

Nadat Wendy van Veldhoven (51) zes jaar geleden werd getipt voor een oproep voor vrijwilligers bij Stichting Hoogvliegers, wist ze al snel dat dit bij haar zou passen. “Mijn moeder was vroeger stewardess en toen ik veertien was, is mijn hartsvriendin aan een ernstige ziekte overleden. Het klopte gewoon om vrijwilligerswerk te gaan doen voor deze stichting.”

Stichting Hoogvliegers laat zieke of gehandicapte kinderen (6 tot en met 17 jaar) een onvergetelijk avontuur beleven door ze zelf een vliegtuig te laten besturen. Even een dag zonder zorgen, ziekte of handicap, en ook een dag waarop de kinderen letterlijk boven zichzelf uitstijgen en meer dan bijzonder zijn. Vijftien keer per jaar zijn er op verschillende vliegvelden in Nederland Hoogvliegersdagen voor gemiddeld 750 kinderen. Sinds de oprichting in 2007 vlogen er al meer dan 13.000 kinderen.

“Meestal ben ik buddy op een Hoogvliegersdag”, vertelt Van Veldhoven. “Dan begeleid ik de kinderen met hun begeleiders, leg ik alles uit en ben ik de hele dag beschikbaar voor vragen. Een Hoogvliegersdag begint altijd met een rit vanaf de ontvangstlocatie naar het vliegveld in een bijzonder voertuig naar keuze. Hierbij moet je denken aan Amerikaanse politiewagens, sportauto’s, vrachtwagens en Bentleys. In de hangar lopen levensgrote knuffels rond waarmee de kinderen op de foto kunnen, er is een flightsimulator, er zijn leuke spellen te doen, er is een winkeltje, ze kunnen een kijkje nemen bij de douane met in beslag genomen goederen, en ook wordt er gezorgd voor eten en drinken.”

Maar het hoogtepunt van deze dag is natuurlijk de vlucht van ongeveer een half uur in een klein vliegtuig, Cessna of Piper, waarbij elk kind één volwassen reisgenoot mag meenemen. Voor het instappen controleert de piloot samen met het kind het vliegtuig: is er voldoende brandstof en zitten alle schroefjes, boutjes en kleppen goed vast? “En dan begint het vliegavontuur”, vervolgt Van Veldhoven. “De kinderen vliegen zoveel mogelijk in hun eigen omgeving en onder het wolkendek, zodat ze ook iets bekends kunnen zien, zoals een voetbalstadion, hun school of het huis van hun oma. Het kind zit naast de piloot en als het kan, mag het ook een stukje vliegen. Ze zijn echt voor één dag piloot. Zo’n dag draait het om het kind, niet om de ziekte.”

Tot slot leest Van Veldhoven enkele reacties uit het gastenboek voor: ‘Wij hebben de hele dag allemaal een dikke glimlach gehad en waren even vergeten hoe het leven werkelijk is.’, ‘Echt een herinnering voor het leven!’, ‘Daarna mocht ik het stuur overnemen en zelf vliegen. Dit vond ik erg spannend (en mama ook), ik kreeg er zweethanden van. Ik vond het echt super leuk.’, en ‘Dit was de mooiste dag in mijn hele leven.’

“Ik ga hier zeker mee door”, besluit Van Veldhoven. “Iedereen geniet met elkaar en je krijgt er zoveel voor terug: blije gezichten en mooie verhalen. Sommige kinderen willen later piloot of stewardess worden, maar zullen dit door hun ziekte of handicap nooit kunnen worden. Je bezorgt deze kinderen een dag die ze nooit meer zullen vergeten. Hoe mooi is dat?”

Meer informatie? Kijk op www.stichtinghoogvliegers.nl.