Eliza werd Hoogvlieger vanaf Lelystad Airport

Eliza heeft van jongs af aan interesse voor vliegtuigen, helikopters en luchtballonnen. En dan vooral als ze in de lucht te zien zijn. Dus regelmatig naar Lelystad Airport, Schiphol en de jaarlijkse luchtballon dagen in Joure. Op de vraag of ze zelf ook wil vliegen is het antwoord altijd iets als: "Echt niet, vliegen gevaarlijk".

Vandaag dankzij Stichting Hoogvliegers en piloot Walter een onvergetelijke ervaring opgedaan. Rond 14:00 werden wij hartelijk welkom geheten in de KLM Aeroclub bij Lelystad. Eliza was wel onder de indruk van Walter en dat zorgde gelijk voor een ontspannen sfeer ondanks de "vooraf stress". Een glaasje cola, uitleg en op naar het vliegtuigje. Eliza achterin gezet en dat ging zonder gedoe. Beste bijzonder, want erin klauteren was best al spannend. Een koptelefoon wilde ze niet op, dus maar zo gelaten. Moeders en Walter voorin en taxiën naar de startbaan (en dat vond mevrouw al leuk).

Volop gas, een oplopende snelheid en binnen no time in de lucht op naar 300 meter hoogte. Eliza was zichtbaar onder de indruk. Van wat angst, naar oprechte enthousiasme. Het vliegen verliep wat onvoorspelbaar voor haar denk ik. Van smooth rustig vliegen, tot wat heen en weer gerammel. Moeders mocht ook even sturen en dat werd even net iets te qua buikgevoel. Gelukkig gaf ze het roer maar weer snel over.

Over het Dolfinarium, Walibi, de Ketelbrug... Eliza keek haar ogen uit. Vooral de windmolens van boven te zien draaien was bijzonder. "Vliegtuig herrie"... Tja de koptelefoon mocht nog steeds niet op van haar. Toch nam ze het geluid voor lief en genoot ze zichtbaar, met af en toe een omslag naar het spannend vinden.

De landing verliep rustig en juist toen gaf Eliza aan dat ze verder wilde vliegen (toerental omlaag, minder herrie dus afgelopen in haar beleving?). Toch bleek een half uur vliegen toch echt wel genoeg te zijn. Wat een beleving zeg!

Het uitstappen verliep makkelijk en mevrouw wilde even ontladen door uitdagend weg te rennen e.d. Dus maar vlotjes in d'r rolstoel en naar binnen waar ze een diploma kreeg.

Stichting Hoogvliegers en Walter, hartelijk dank voor deze ervaring. Het was vooraf niet echt met zekerheid te voorspellen of Eliza het leuk zou gaan vinden. Gelukkig bleek dat zeker wel te zijn. "Andere keer weer vliegtuigje" kwam in de auto regelmatig voorbij.