Remco Beunk

 
Ik ben via mijn school bij hoogvliegers terecht gekomen .
Ik heb me toen aangemeld en een vriend gevraagd of ie meeging .
Via de mail kreeg ik bericht dat ik mocht vliegen.
De verdere contacten liepen via de mail en telefoon met de piloot ( Frans ).
Zaterdag 7 maart om half 2 zouden we gaan vliegen, en we hadden ook te horen gekregen dat we nog 10 vrijkaartjes voor het vliegtuigmuseum voor die dag kregen.
Samen met mijn ouders en een kennis stonden we om 12.45 al te wachten op mijn vriend Stefan die samen met zijn ouders zou komen.
Toen ze er waren zijn we gelijk naar de startbaan gelopen, het was aardig mooi weer.
We hoefde niet zo lang te wachten tot Frans met zijn vliegtuig aankwam, we wisten welke vliegtuig het was omdat Frans ons het nummer al door had gegeven.
Na een kleine voorstelrondje en wat uitleg over de vleugels en besturing reden we naar de startbaan.
Voor dat we weg vlogen controleerde we of alles het deed, dit ging door de motor heel hard te laten draaien en op de rem te staan ( de rest was al gecontroleerd).
Ik vond het wegvliegen wel meevallen, maar Stefan vond het wel eng.
We gingen vliegen met een andere groep ( van de stichting hoogvliegers)die een heel eind naast ons gevlogen heeft.

We vlogen van Lelystad naar Urk( daar woont Stefan) ,Emmeloord  ( daar woon ik), Harderwijk  ( daar ben ik geboren) en terug naar Lelystad  maar onder tussen heb ik aantal kilometers zelf gevlogen.
Het was een ervaring om met hem te vliegen en het was prachtig om het mee te maken.
Maar meer weet ik niet, het was gewoon een prachtige ervaring.

Gr Remco    

Klik hier voor alle foto's

Piloot Frans van Rossum doet verslag:

7 maart 2009: Remco Beunk als Hoogvlieger op Lelystad

Zaterdag 7 maart was voor Remco Beunk de dag dat hij als Hoogvlieger het luchtruim zou kiezen. Hij had zichzelf daarvoor opgegeven.

Het weer voor die dag hield ons tot op het laatste moment in spanning. Op vrijdag was de weersverwachting voor de volgende dag redelijk positief, met alleen ’s ochtends wat snel wegtrekkende nevel, en later ’s middags een storing die vanuit het westen zou naderen. Tja, als je dan op zaterdagochtend de wolken in de boomtoppen ziet hangen en niets lijkt op een weersverbetering, dan begin je je toch wat zorgen te maken. Temeer daar we vanaf Teuge eerst naar Lelystad zouden vliegen om daar op het platform van het Aviodrome de Hoogvliegers op te halen. Ik zeg hier “we” omdat mijn vliegmaatje Mark Kipping op hetzelfde moment een andere Hoogvlieger mocht verwelkomen (geen toeval: dat hadden we natuurlijk zo afgesproken).

Gelukkig knapte het weer rond een uur of twaalf ineens sterk op en konden we mooi op tijd om 13.00 uur vanaf Teuge vertrekken, om na 20 minuten op Lelystad te landen. Op het platform werden we door twee medewerkers van het Aviodrome verwelkomd, en Remco stond al met zijn familie en meevliegende vriend te wachten.

Zelf vader van een zoon van 15 hield ik er rekening mee dat Remco geen zin zou hebben in het T-shirt en de pet, maar tot mijn prettige verrassing stond hij in no-time met ontbloot bovenlijf op het Aviodrometerrein om het T-shirt aan te trekken, en ging de pet op. Hóp, meteen op de foto ermee! Na een kort overlegje over de plannen (via Urk, waar zijn vriend woont, naar de woonplaats Emmeloord), liepen we naar het toestel waar ik al snel merkte dat de heren liever meteen gingen vliegen en mijn verhaal over de werking van het vliegtuig wel geloofden (toegegeven Remco: vliegen is véél leuker dan luisteren naar een uitleg over rolroeren en zo ). Kortom, instappen, riemen vastmaken, headsets op en gáán.

Gelijk met ons vertrok de PH-AVT van Mark, en we hadden afgesproken om dezelfde route te gaan vliegen. Zijn Hoogvlieger kwam uit Amsterdam en die bestemming is op z’n minst wat lastig bereikbaar, dus zij gingen lekker de omgeving van Lelystad bekijken.

Na een lange wachttijd bij de baan (half Nederland ging die dag vliegen…) gingen we in take-off en het was meteen duidelijk dat deze Hoogvliegersvlucht een succes zou worden. Remco was geen moment angstig, van het begin tot het eind enthousiast, erg geïnteresseerd in wat er allemaal te zien was en bovenal geen slechte aspirant-vlieger. Het formatievliegen met de AVT deed ik natuurlijk zélf (het zijn ook mooie fotomomenten als beide Hoogvliegersfamilies elkaar kunnen toezwaaien), maar ter hoogte van Urk trokken we ons eigen plan en hoefde ik alleen maar wat aanwijzingen te geven om ervoor te zorgen dat we vanaf Urk bij Emmeloord kwamen, om vanaf daar via Elburg naar Harderwijk te koersen. Vanaf Harderwijk moest ik dan maar weer zélf pilootje spelen om de nadering voor te bereiden. Het laatste stukje was weer filevliegen (met drie kisten op final betekent scherp landen en meteen de baan af), en daarna taxieden we rustig naar het Aviodrome waar de familie ons al stond op te wachten.

Nu restte nog het invullen van het Hoogvliegersbrevet en het afscheid nemen. De familie ging nog even verder rondlopen in het Aviodrome, en ikzelf taxiede naar het havendienstgebouw voor het voldoen van de rekening voor de landingen.

Het laatste stuk van de vlucht had ik al gezien dat de storing vanuit het westen sneller naderde dan verwacht, en Mark en ik waren het er over eens dat we maar tempo moesten maken om terug te gaan naar Teuge. We hadden graag rondgelopen in het mooie museum maar dat moest dan maar een volgende keer. De vlucht over de Veluwe was een groot contrast met de vlucht met Remco: tijdens zijn vlucht hadden we uitstekend zicht, maar boven de Veluwe waren alle herkenningspunten verdwenen in een grijze nevel. Het maakte duidelijk dat deze Hoogvlieger heel erg geboft heeft. We hadden mooi weer en vertrokken vanaf een unieke locatie (het platform van het Aviodrome).

Remco, het was leuk om met je te vliegen en ik hoop dat je er met net zo veel plezier aan terugdenkt als ik.

Frans van Rossum
(Vliegclub Teuge)