Jizry van Dijke
28 maart 2009Zaterdag 28 maart vloog Jizry van Dijke met piloot Hans Bunt en beiden doen verslag:
Hoi
Ik mocht zaterdag 28 maart, met piloot Hans Bunt mee omhoog.
Ik wist het al 3 weken van te voren, maar dat was wel nodig, om aan het idee te wennen. Maar op de dag zelf, was ik reuze enthousiast. Niks niet bang, ik vond het onwijs leuk, en ook spannend! Mijn broer mocht mee, en ook mijn moeder. Maar ik mocht voorin!!
Ik heb ook nog mogen sturen, en ik ben uitgezwaaid door papa, en mijn broertjes en zusjes. Voor dat we de lucht in gingen, kreeg ik nog een pet en een shirt. We vlogen zo over oma haar huis, en over opa zijn begraafplaats. Toen nog over het water, waar de grote boten nu wel heel klein leken! Het liefst had ik heel de tijd gestuurd, maar dat kon niet, wat ik wel moeilijk vond, maar wat wil je ook, het was ook zo een belevenis. Toen we weer op de grond waren, kreeg ik zelfs een echt vliegdiploma!
O ja, wat ik ook erg leuk vond was de koptelefoon die ik op kreeg. Ik heb hem goed uitgeprobeerd, en ook nog geluisterd hoeveel herrie het was, zonder koptelefoon, maar dan kon je ook niemand meer verstaan. Toen ik maandag weer naar school ging, heb ik alles laten zien, en de juf en kinderen vonden het ook erg leuk! Nou, Stichting hoogvliegers, en piloot Hans ONTZETTEND BEDANKT !!!!!!!
Groetjes Jizry
Verslag van piloot Hans Bunt:
De zaterdag ochtend, 28 maart zag er dreigend uit: Lage bewolking en regen. Gelukkig hadden we om 15:00 uur afgesproken, want na de middag begon het op te klaren. De Cardinal vast buiten gezet en om klokslag drie uur kwam Jizry met vader, moeder broers en zusjes restaurant “de Cockpit” binnen. Na een gezellig “bakske” snel naar het toestel. Jizry klom enthousiast in het toestel en probeerde luid en duidelijk de intercom uit. En toen de lucht in! Vanaf de eerste minuut wilde hij al sturen en aan zijn intense pogingen om de stuurknuppel te bedienen merkten we dat hij best in was voor steile bochten, steep descents en als het aan hem lag desnoods loopings. Omdat zijn broertje en moeder ook meevlogen heb ik dat enthousiasme helaas wat moeten temperen. We gingen als afleiding het huis van oma zoeken. Na wat rondjes over Zevenbergen konden we het huis lokaliseren en oma ziet heel binnenkort hoe haar huis er van boven uitziet. Toen zijn we nog even naar het westen gevlogen om daar de, volgens Jizry wel héél kleine bootjes te zien. “Het lijkt net speelgoed!”, riep hij.
Jizry mocht helaas de landing niet zelf doen, hoewel hij er erg veel zin in had.
