Ruben

02 januari 2009

Het is alweer even geleden maar we zijn toch erg blij dat we verslag mochten ontvangen van Ruben zijn Hoogvliegers avontuur!

De Hoogvliegers

Ergens in de kerstvakantie zijn we naar Duitsland gegaan om te vliegen Het weer zag er niet goed uit, en het was ijzig koud, maar toen we eenmaal daar waren klaarde het op. De piloot was iets later en was alles aan het testen. Toen we eindelijk in het vliegtuig zaten was het daar ook nog eens koud en dan ook nog zo’n oortelefoon op die je gezicht zowat platdrukte maar dat viel uiteindelijk wel mee. Toen we in de lucht waren ging de piloot zwaaien naar de mensen d.m.v. het vliegtuig te bewegen mam en Jesper vonden dat eng, maar de piloot is toch stil gaan hangen, we zijn ook een stuk over Nederland gevlogen en dan kon je ook andere vliegtuigen horen op die radiofrequentie best geinig maar ze konden niet horen wat wij onderling zeiden, dat is alleen de communicatie met de toren,
Toen we iets later geland zijn is Mijn vader nog vlaai voor de piloot gaan halen en hebben we nog wat gedronken.
Daarna zijn we nog in de toren geweest en hebben we nog wat foto’s gemaakt hoe dan ook was het een geweldige dag.

Verslag van de ouders van Ruben

Het is alweer een tijdje geleden, dat we met onze zoon Ruben zijn gaan vliegen.
Na heel veel telefoneren, mailen en schuiven (het weer kan niet altijd mee zitten) was het dan op 2 januari eindelijk zo ver.
Met onze piloot, Dhr. Potter van Loon, hadden we afgesproken op vliegveld Stadtlohn in Duitsland.
Toen we 's morgens vanuit Limburg wilden vertrekken, zag het weer er, voor de zoveelste keer, helemaal niet goed uit. Na een telefoontje met Mark (Potter van Loon) kwamen we tot de beslissing dat we "het maar moesten gokken". Het zou in de loop van de dag namelijk opklaren.
De reis naar het vliegveld voorspelde niet veel goeds: van de wind in de sneeuw, van de sneeuw in de regen en terug in de wind. Al met al weer om meteen rechtsomkeert te maken naar huis.
Toch zijn we doorgereden en na anderhalf uur en een kop soep op het vliegveld kwamen er, ondanks de harde wind toch een paar gaatjes in het wolkendek.
Intussen was ook de piloot gearriveerd en toen het vliegtuig eenmaal uit de hangar was gehaald, was er geen weg meer terug. Nadat de benodigde testprocedures waren uitgevoerd en de motor warm was gedraaid, konden we eindelijk met z'n drieën instappen. Pappa bleef aan de grond (voor de foto's), in de ijzig koude wind staan. Soms helpt een stevige winterjas ook niet meer. Na voorzien te zijn van oortelefoon en gordels mocht Ruben het vliegtuig een stukje over de landingsbaan taxiën. Dat is één van de voordelen van een klein vliegveld, waar eens in het uur een vliegtuig opstijgt of landt. Aanrader!! Intussen was het wolkendek bijna helemaal opengetrokken en werd het een prachtige, zonnige, maar ijskoude dag.
Na een vlucht van ca. 40 minuten (zie verslag Ruben) werd de landing ingezet, en was het avontuur bijna ten einde. Het vliegtuig werd netjes teruggezet in de hangar en daarna werd er in het knusse restaurantje nog een half uurtje nagepraat onder het genot van koffie, limonade en vlaai.
Als laatste was er nog een bezoek in de verkeerstoren mogelijk, ook weer een voordeel van een klein vliegveld. Nadat alles grondig was bestudeerd, hebben we afscheid genomen en zijn we terug gereden naar huis.

Al met al was het toch een prachtige dag geworden, waarvoor onze dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt, en natuurlijk in het bijzonder aan Mark Potter van Loon