Joost Sicking
06 augustus 2009Vliegen met stichting Hoogvliegers.
De dag begon heel normaal, het was dan wel mijn verjaardag maar er was nog niks bijzonders gebeurd. Het enige wat ik wist was dat ik om 11 uur klaar moest staan voor iets.
Dus ik om 11 uur klaar, chagerijnig en wel, het is tenslotte vrij vroeg zo in de vakantie. Maargoed, er stond me iets leuks te wachten. Na een half uur in de auto reden we door Hilversum. Ik nog steeds geen idee wat me te wachten stond. Opeens stuurt m’n moeder de auto naar links, ‘’Huh, ga ik vliegen?’’ zei ik. Die vraag werd met een grijns beantwoord. Mijn chagerijnige gezicht verdween al snel en voor ik het wist zat ik tegenover een piloot. En hij legde me uit hoe zo’n vliegtuig nou in elkaar zat. Ik geloofde er nog steeds niet erg veel van. Maar toen liepen we het veld op richting ‘ons’ vliegtuig. Eerst even langs de verkeerstoren, even hoi zeggen. Vliegen deden we natuurlijk niet zonder de gebruikelijke veiligheidscheck. Dus wij even een rondje maken rond het vliegtuig. En alles bleek onder controle. Zitten maar dus. Riem vast en koptelefoon op. ‘’Hoogvlieger pilot Joost ready for takeoff’’. En daar gingen we. Ik vermaakte me prima. Maar opeens werd er gezegd: ‘’zo, nu mag jij vliegen’’ ietwat verbaasd greep ik het stuur en had ik zelf het heft in handen. Wat een ervaring. Echt heel erg leuk vond ik het. Maar helaas komt aan alle leuke dingen een einde, dus na een scherpe bocht gingen we weer richting vliegveld. Dat ging sneller dan ik dacht. Ik zag de ArenA liggen maar een paar ogenblikken later stonden we al weer aan de grond. Met een brede grijns liep ik naar mijn moeder toe. Deed ik dit maar elke dag!
Mijn woonwijk vanuit de lucht.
De dag begon heel normaal, het was dan wel mijn verjaardag maar er was nog niks bijzonders gebeurd. Het enige wat ik wist was dat ik om 11 uur klaar moest staan voor iets.
Dus ik om 11 uur klaar, chagerijnig en wel, het is tenslotte vrij vroeg zo in de vakantie. Maargoed, er stond me iets leuks te wachten. Na een half uur in de auto reden we door Hilversum. Ik nog steeds geen idee wat me te wachten stond. Opeens stuurt m’n moeder de auto naar links, ‘’Huh, ga ik vliegen?’’ zei ik. Die vraag werd met een grijns beantwoord. Mijn chagerijnige gezicht verdween al snel en voor ik het wist zat ik tegenover een piloot. En hij legde me uit hoe zo’n vliegtuig nou in elkaar zat. Ik geloofde er nog steeds niet erg veel van. Maar toen liepen we het veld op richting ‘ons’ vliegtuig. Eerst even langs de verkeerstoren, even hoi zeggen. Vliegen deden we natuurlijk niet zonder de gebruikelijke veiligheidscheck. Dus wij even een rondje maken rond het vliegtuig. En alles bleek onder controle. Zitten maar dus. Riem vast en koptelefoon op. ‘’Hoogvlieger pilot Joost ready for takeoff’’. En daar gingen we. Ik vermaakte me prima. Maar opeens werd er gezegd: ‘’zo, nu mag jij vliegen’’ ietwat verbaasd greep ik het stuur en had ik zelf het heft in handen. Wat een ervaring. Echt heel erg leuk vond ik het. Maar helaas komt aan alle leuke dingen een einde, dus na een scherpe bocht gingen we weer richting vliegveld. Dat ging sneller dan ik dacht. Ik zag de ArenA liggen maar een paar ogenblikken later stonden we al weer aan de grond. Met een brede grijns liep ik naar mijn moeder toe. Deed ik dit maar elke dag!
Mijn woonwijk vanuit de lucht.