Yvonne en Maurice Bouma
19 september 2009Ons verslag op zaterdag 19 september 2009
Zaterdag 19 september 2009 was het dan eindelijk zover.
Om half 4 moesten in Eelde zijn, want dan zouden we gaan vliegen.
We waren al om 3 uur en konden we nog even lekker genieten van de vliegtuigen die landen en die de lucht in gingen. We kregen allebei en tas met leuke spulletjes erin.
Een t-shirt, een pet en een knutselsetje. t-shirt kwam meteen aan en de pet kwam op.
Ik vond het heel erg spannend en had er veel zin in. Maar mijn broer Maurice die had er helemaal geen zin in. Hij durfde niet. Hij zei dat hij hoogtevrees had en was bang dat hij misselijk zou worden, want hij is ook weleens misselijk in de auto. Er waren nog een paar mensen die probeerden Maurice over te halen, maar dat lukte niet.
Hij bleef dus met beide benen op de grond. Daarom mocht er iemand anders mee.
Het werd mijn zus. Samen met haar en mijn moeder gingen we met de piloot naar het vliegtuig. Tjerk van Dijk was onze piloot.
Toen we in het vliegtuig zaten kregen we even een korte uitleg. We kregen allemaal een koptelefoon op en konden door een microfoon praten. Als de mensen van de toren engels door de koptelefoon gingen praten moesten we ons stil houden. Nadat alles was gecontroleerd gingen we eindelijk van start. Toen we naar de startbaan reden, vertelde Tjerk hoe het stuur werkte. Hij zei, Als we het stuur naar rechts doen, dan gaan we links en als we het naar links doen dan gaan we naar rechts. Kijk maar zei hij. Het leek wel alsof hij dronken (hahaha)was en we slingerden even over de baan. Toen we daar stonden, moesten we nog toestemming hebben van de toren. Toen we die kregen gingen we van start. Alsmaar sneller en sneller en opeens zaten we in de lucht.
Ik vond het supercool en was ook helemaal niet bang. We vlogen langs de snelweg, richting ons dorp. We hadden mooi weer en konden het allemaal goed zien.
De weilanden waren allemaal in hokken verdeeld en de mensen waren net een stel mieren. De auto's en de huizen leek veel op speelgoed, zo klein was het allemaal. Meneer Tjerk vertelde allemaal dingen. Hij wist wel heel erg veel te vertellen. Ook mocht ik een stukje vliegen. Dat was best wel een beetje eng. Meneer Tjerk zei dat ik het stuur naar me toe moest trekken en dat deed ik. We gingen nu omhoog. Daarna moest ik het stuur van mij af doen en toen gingen we naar beneden. Meneer Tjerk zei, het is net alsof we in een achtbaan zitten hè. Het was super gezellig in het vliegtuig. Toen we boven ons dorp kwamen, gingen we eens goed kijken of we ons huis ook konden vinden.
We zagen het zwembad en ja hoor we zagen ook ons huis. Mijn school zagen we ook. We hebben 2 rondjes om ons dorp heen gevlogen. Mama en Lysanne hebben nog foto's genomen. En toen gingen we weer richting Eelde. Meneer Tjerk zei dat hij ook nog met zijn voeten het vliegtuig kon besturen. Dat mocht ik ook doen, maar ik kon er niet bij. Toen we bij het vliegveld aan kwamen gingen we een mooie landing maken. Wat heb ik super leuk gehad en wilde eigenlijks wel weer de lucht in. Dit was mijn eerste keer dat ik in een vliegtuig zat en ik vond het helemaal niet eng. We kwamen ook nog samen met de piloot op de foto.
We mochten ook naar de brandweer toe en hebben we in een mooie brandweerauto gezeten. Maurice vroeg aan de brandweerman of hij ook wilde ruilen.
Wij de grote brandweerauto en hij onze auto. Maar dat ging niet door. Maurice vroeg waar de brandslangen waren en de brandweerman liet aan ons zien waar ze waren. We konden niet meer in de toren kijken, want die was weer gesloten. Dat was wel erg jammer. Voordat we weggingen kreeg ik nog een vliegbrevet.
Een bewijs dat ik met stichting de Hoogvliegers mee heb gevlogen en natuurlijk zelf een stukje heb gevlogen.
Bedankt dat ik dit mee mocht maken. We vonden het allemaal heel leuk.
Groeten en misschien tot ziens
Yvonne Bouma en natuurlijk de rest van mijn familie.
Zaterdag 19 september 2009 was het dan eindelijk zover.
Om half 4 moesten in Eelde zijn, want dan zouden we gaan vliegen.
We waren al om 3 uur en konden we nog even lekker genieten van de vliegtuigen die landen en die de lucht in gingen. We kregen allebei en tas met leuke spulletjes erin.
Een t-shirt, een pet en een knutselsetje. t-shirt kwam meteen aan en de pet kwam op.
Ik vond het heel erg spannend en had er veel zin in. Maar mijn broer Maurice die had er helemaal geen zin in. Hij durfde niet. Hij zei dat hij hoogtevrees had en was bang dat hij misselijk zou worden, want hij is ook weleens misselijk in de auto. Er waren nog een paar mensen die probeerden Maurice over te halen, maar dat lukte niet.
Hij bleef dus met beide benen op de grond. Daarom mocht er iemand anders mee.
Het werd mijn zus. Samen met haar en mijn moeder gingen we met de piloot naar het vliegtuig. Tjerk van Dijk was onze piloot.
Toen we in het vliegtuig zaten kregen we even een korte uitleg. We kregen allemaal een koptelefoon op en konden door een microfoon praten. Als de mensen van de toren engels door de koptelefoon gingen praten moesten we ons stil houden. Nadat alles was gecontroleerd gingen we eindelijk van start. Toen we naar de startbaan reden, vertelde Tjerk hoe het stuur werkte. Hij zei, Als we het stuur naar rechts doen, dan gaan we links en als we het naar links doen dan gaan we naar rechts. Kijk maar zei hij. Het leek wel alsof hij dronken (hahaha)was en we slingerden even over de baan. Toen we daar stonden, moesten we nog toestemming hebben van de toren. Toen we die kregen gingen we van start. Alsmaar sneller en sneller en opeens zaten we in de lucht.
Ik vond het supercool en was ook helemaal niet bang. We vlogen langs de snelweg, richting ons dorp. We hadden mooi weer en konden het allemaal goed zien.
De weilanden waren allemaal in hokken verdeeld en de mensen waren net een stel mieren. De auto's en de huizen leek veel op speelgoed, zo klein was het allemaal. Meneer Tjerk vertelde allemaal dingen. Hij wist wel heel erg veel te vertellen. Ook mocht ik een stukje vliegen. Dat was best wel een beetje eng. Meneer Tjerk zei dat ik het stuur naar me toe moest trekken en dat deed ik. We gingen nu omhoog. Daarna moest ik het stuur van mij af doen en toen gingen we naar beneden. Meneer Tjerk zei, het is net alsof we in een achtbaan zitten hè. Het was super gezellig in het vliegtuig. Toen we boven ons dorp kwamen, gingen we eens goed kijken of we ons huis ook konden vinden.
We zagen het zwembad en ja hoor we zagen ook ons huis. Mijn school zagen we ook. We hebben 2 rondjes om ons dorp heen gevlogen. Mama en Lysanne hebben nog foto's genomen. En toen gingen we weer richting Eelde. Meneer Tjerk zei dat hij ook nog met zijn voeten het vliegtuig kon besturen. Dat mocht ik ook doen, maar ik kon er niet bij. Toen we bij het vliegveld aan kwamen gingen we een mooie landing maken. Wat heb ik super leuk gehad en wilde eigenlijks wel weer de lucht in. Dit was mijn eerste keer dat ik in een vliegtuig zat en ik vond het helemaal niet eng. We kwamen ook nog samen met de piloot op de foto.
We mochten ook naar de brandweer toe en hebben we in een mooie brandweerauto gezeten. Maurice vroeg aan de brandweerman of hij ook wilde ruilen.
Wij de grote brandweerauto en hij onze auto. Maar dat ging niet door. Maurice vroeg waar de brandslangen waren en de brandweerman liet aan ons zien waar ze waren. We konden niet meer in de toren kijken, want die was weer gesloten. Dat was wel erg jammer. Voordat we weggingen kreeg ik nog een vliegbrevet.
Een bewijs dat ik met stichting de Hoogvliegers mee heb gevlogen en natuurlijk zelf een stukje heb gevlogen.
Bedankt dat ik dit mee mocht maken. We vonden het allemaal heel leuk.
Groeten en misschien tot ziens
Yvonne Bouma en natuurlijk de rest van mijn familie.