Stephan Hoogeveen
19 december 2009Hallo,
Hier het verslagje van onze supervlucht van Lelystad over Waterland/Zaanstreek en weer terug.
We waren het bijna vergeten maar het was een super ervaring.
Mijn moeder bracht mijn broer en mij naar Lelystad. Mijn broer heeft ADHD en ik heb het syndroom van Asperger.
Ik ben 14 en mijn broer is 19. Mijn moeder wilde ons al eens opgeven maar toen was mijn broer al 16 en ik had nog geen asperger.
Wat een mazzel dat we toch een keer mee konden.
Wouter (onze piloot) was al bezig met de cessna (een vliegtuig met 4 zitplaatsen) te controleren, waarin we zouden vliegen.
Het was wel een beetje spannend want er lag veel sneeuw en de deur van de hangar moesten we met 6en openschuiven.
Hij zat goed vastgevroren.
Maar goed de cessna werd naar buiten gereden en we mochten na de nodige instructies over als we een noodlanding zouden moeten maken, instappen.
Mijn moeder had al een paar foto's gemaakt maar door omstandigheden met het toestel zijn die verloren gegaan.
We zijn over mijn huis gevlogen en mijn broer had het gefilmd maar ook dat is verloren gegaan. Jammer want nu hebben we niet gezien of mijn vader wel buiten stond. Terug gekomen wilde mijn moeder nog een paar foto's maken en deed het toestel een beetje vreemd. Thuis aangekomen kwamen we tot de ontdekking dat alles gewist was alleen een foto van de cockpit en van de piloot en mijn broer en ik hebben we als bewijs dat we hebben gevlogen. Jammer maar nu is mijn moeder aan het sparen voor nog eens een vlucht.
We zijn om 11.00 uur vertrokken en hadden goed zicht. Het weer was koud maar helder.
Na een drie kwartier waren we weer terug.
Ik vond het prachtig en mijn moeder was wel blij dat we terug waren.
Heel harteklijk bedankt dat u ons deze kans heeft gegeven en het enige wat ik zou willen is nog een keer.
groetjes Stephan en Ronald Hoogeveen
.jpg)
Hier het verslagje van onze supervlucht van Lelystad over Waterland/Zaanstreek en weer terug.
We waren het bijna vergeten maar het was een super ervaring.
Mijn moeder bracht mijn broer en mij naar Lelystad. Mijn broer heeft ADHD en ik heb het syndroom van Asperger.
Ik ben 14 en mijn broer is 19. Mijn moeder wilde ons al eens opgeven maar toen was mijn broer al 16 en ik had nog geen asperger.
Wat een mazzel dat we toch een keer mee konden.
Wouter (onze piloot) was al bezig met de cessna (een vliegtuig met 4 zitplaatsen) te controleren, waarin we zouden vliegen.
Het was wel een beetje spannend want er lag veel sneeuw en de deur van de hangar moesten we met 6en openschuiven.
Hij zat goed vastgevroren.
Maar goed de cessna werd naar buiten gereden en we mochten na de nodige instructies over als we een noodlanding zouden moeten maken, instappen.
Mijn moeder had al een paar foto's gemaakt maar door omstandigheden met het toestel zijn die verloren gegaan.
We zijn over mijn huis gevlogen en mijn broer had het gefilmd maar ook dat is verloren gegaan. Jammer want nu hebben we niet gezien of mijn vader wel buiten stond. Terug gekomen wilde mijn moeder nog een paar foto's maken en deed het toestel een beetje vreemd. Thuis aangekomen kwamen we tot de ontdekking dat alles gewist was alleen een foto van de cockpit en van de piloot en mijn broer en ik hebben we als bewijs dat we hebben gevlogen. Jammer maar nu is mijn moeder aan het sparen voor nog eens een vlucht.
We zijn om 11.00 uur vertrokken en hadden goed zicht. Het weer was koud maar helder.
Na een drie kwartier waren we weer terug.
Ik vond het prachtig en mijn moeder was wel blij dat we terug waren.
Heel harteklijk bedankt dat u ons deze kans heeft gegeven en het enige wat ik zou willen is nog een keer.
groetjes Stephan en Ronald Hoogeveen