Kaylinn van Dun
01 mei 2010EINDELIJK, Het was zo ver, mijn eigen Hoogvlieger dag stond geboekt, en deze keer kon het doorgaan.
Het weer zag er op weg naar Rotterdam behoorlijk slecht uit, en we dachten, misschien wordt het zo toch niks?
Maar aangekomen op het vliegveld in Rotterdam had Piloot Benjamin het programma gewoon een beetje omgegooid, en konden we eerst op bezoek bij de SUPER aardige jongens van de Brandweer, we werden opgehaald met een MEGA grote Bluswagen
We mochten mee rijden naar hun trainingsgebeid waar een "nep"- vliegtuig langs de startbaan stond, we mochten mee naar binnen en kregen uitleg over hoe ze daar oefenen..
Mijn broer Kewin en ik mochten mee met de bluswagen, en het "bluskanon" uitproberen. Heel gaaf!
We mochten weer mee en zouden een bezoekje aan de toren brengen toen we tegengehouden werden door Sander (?) van de luchthavendienst die zich afvroeg of er misschien iemand wilde helpen met “Marshall’en”?
Want er kwam zó een Boeing 737 van Transavia aan die binnen gehaald moest worden!
WAUW!
Ik kreeg een hesje aan en een koptelefoon op, en mocht na een kort uitleg het vliegtuig (samen met Sander) binnenhalen. Wat was dat leuk... Bedankt Sander! Ik doe het zó weer na….Weet het nog precies…
Daarna mochten we zelfs aan boord van de Transavia Boeing in de cockpit gaan kijken, mijn broer en mama gingen mee. Ik mocht van de vrouwelijke gezagvoerder op haar plaats zitten, kreeg de headset op en we mochten foto's maken!
Hierna ging de pret door met een bezoek aan de toren van Rotterdam Airport.
Ook hier weer hele gezellige mensen die ons van alles wisten te vertellen over het werk die zij in de toren doen.
Met een verrekijker kon ik vliegtuigen zien opstijgen en landen, en genieten van het mooie uitzicht, op de Skyline van Rotterdam.
(Fred, Anouk en Anja - Bedankt dat we mochten komen kijken hoop dat ik jullie namen goed heb?) .
Hierna volgde een kleine pauze bij de BRANDWEER, we kregen allemaal lekker te drinken en een heleboel mooie cadeautjes.
We kregen daarna een complete rondleiding van de Brandweerkazerne, en ik ben erachter gekomen dat de brandweer véél meer doet dan alleen brandjes blussen!
Hiervoor ook enorm bedankt René & collega's.
Maar dan nu was het zo ver, we gingen echt vliegen! Rene bracht ons terug naar de Vliegclub, en we namen afscheid van hem.
René het was geweldig!
Piloot Benjamin, nam ons nu mee: Mama, Papa en ik gingen mee.(Mijn broer mocht bij de brandweer blijven, want hij krijgt tijdens het vliegen altijd zoveel pijn in zijn oren. )
Van te voren hadden we al een briefing gekregen en besproken waar we heen zouden vliegen.
Ik mocht vanaf begin al heel veel zelf doen, zelfs bij take-off mocht ik Benjamin assisteren.
In begin vond ik het wel erg spannend, maar dat ging al snel goed, en mocht ik van Benjamin zelf het vliegtuig sturen!
Een paar keer kregen we een beetje last van turbulentie en gaf ik snel even "het stuur" over aan Benjamin.
Tijdens de vlucht vertelde Benjamin van alles over wat we zoal zagen en over het vliegen zelf, mama en papa op de achterbank konden ook meeluisteren en met ons praten.
We zijn over Den Haag en Leiden gevlogen, daarna richting Scheveningen, en dan langs de kust en terug langs de Rotterdamse haven, we hebben de Euromast gezien en foto's gemaakt van De Kuip en van de Van Brienenoordbrug.
Toen was het tijd om terug te gaan en ik mocht zelf "vliegen" tot dat Ben echt ging beginnen met de landing. Het was een soepele landing en al snel stond het vliegtuig weer veilig op de grond, en gingen we weer parkeren bij de vliegclub.
Hier kreeg ik nog mijn vliegbrevet van Ben uitgereikt....!!
Met mijn broer Kewin in de Brandweerauto.
Wat was het spannend, en wat was het LEUK! Ik heb de leukste dag van mijn leven gehad, Benjamin, René & Stichting Hoogvliegers het was echt SUPER, echt een FEEST!! Héél erg bedankt hiervoor.
Liefs van KAYLINN
Kewin, Hans & Helen van Dun
En hier nog wat foto´s: KLIK
waarbij het binnen marshallen van een heuse transavia Boeing toch wel HEEL speciaal is:
Verslag van piloot Benjamin Sindram:
Hoi allemaal,
Vol goede moed belde ik een paar maanden geleden, midden in de winter, met de familie Van Dun om een vluchtje voor dochter Kaylinn te plannen. Helaas werden de door ons geplande data telkens geteisterd door slagregens en harde windvlagen, zodat we uiteindelijk hebben besloten om de boel de boel te laten, en ons vluchtje in de lente in te plannen. Maar ook de 1e mei leken we van de drup in de regen terecht te gaan komen; als je die ochtend naar het zwembad had willen gaan, hoefde je bij wijze van spreken alleen maar de voordeur even open te doen. De weersvoorspelling was echter positief, en daarop besloot ik het hele gezelschap toch naar het vliegveld te laten komen; dankzij de immer flexibele commandant van de brandweer René, was het programma snel omgegooid.
Op de één of andere manier is op de luchthaven Rotterdam telkens alles mogelijk, wat ik daarvoor nog niet voor mogelijk had gehouden. Een bezoekje aan de brandweer had ik al eens gebracht, het is alleen hele andere koek als er een grote dikke brandweer-bluskanon-wagen komt voorrijden om voor het gezelschap een persoonlijke tour over het vliegveld inclusief runway-inspectie te verzorgen. Even later werden we echter aangehouden door de Havendienst, om te worden afgezet op positie D3, waarna we getuige waren van het inparkeren van een B737 door een meisje van 8... tja, dat slaat werkelijk alles! :-)
Als klap op de vuurpijl trok de regen, zoals voorspeld, weg, en konden we gaan vliegen. Kaylinn heeft samen met mij het toestel de lucht in geroteerd, haar gezicht op het moment van loskomen sprak boekdelen! Later bleek dat haar broer Kewin in de brandweerwagen achter ons aan de runway opging en nog een aantal heel bijzondere foto's heeft gemaakt. Wat een heerlijke vlucht, en wat een prachtige dag :-)!
Het is op zich al een grote eer om voor de Stichting Hoogvliegers telkens weer een vlucht te mogen uitvoeren, maar de combinatie met alle mensen van EHRD maakt van elke individuele dag een Grote Hoogvliegersdag (met hele grote G).
Het enige wat ik verder kan doen is iedereen die heeft meegeholpen, inclusief Kaylinn en haar familie, enorm te BEDANKEN voor deze heel bijzondere dag. Kaylinn schrijft dat dit de mooiste dag van haar leven was; ik kan je zeggen, dat ik dit alles ook nooit meer zal vergeten!
Veel groeten,
Benjamin Sindram
Het weer zag er op weg naar Rotterdam behoorlijk slecht uit, en we dachten, misschien wordt het zo toch niks?
Maar aangekomen op het vliegveld in Rotterdam had Piloot Benjamin het programma gewoon een beetje omgegooid, en konden we eerst op bezoek bij de SUPER aardige jongens van de Brandweer, we werden opgehaald met een MEGA grote Bluswagen
We mochten mee rijden naar hun trainingsgebeid waar een "nep"- vliegtuig langs de startbaan stond, we mochten mee naar binnen en kregen uitleg over hoe ze daar oefenen..
Mijn broer Kewin en ik mochten mee met de bluswagen, en het "bluskanon" uitproberen. Heel gaaf!
We mochten weer mee en zouden een bezoekje aan de toren brengen toen we tegengehouden werden door Sander (?) van de luchthavendienst die zich afvroeg of er misschien iemand wilde helpen met “Marshall’en”?
Want er kwam zó een Boeing 737 van Transavia aan die binnen gehaald moest worden!
WAUW!
Ik kreeg een hesje aan en een koptelefoon op, en mocht na een kort uitleg het vliegtuig (samen met Sander) binnenhalen. Wat was dat leuk... Bedankt Sander! Ik doe het zó weer na….Weet het nog precies…
Daarna mochten we zelfs aan boord van de Transavia Boeing in de cockpit gaan kijken, mijn broer en mama gingen mee. Ik mocht van de vrouwelijke gezagvoerder op haar plaats zitten, kreeg de headset op en we mochten foto's maken!
Hierna ging de pret door met een bezoek aan de toren van Rotterdam Airport.
Ook hier weer hele gezellige mensen die ons van alles wisten te vertellen over het werk die zij in de toren doen.
Met een verrekijker kon ik vliegtuigen zien opstijgen en landen, en genieten van het mooie uitzicht, op de Skyline van Rotterdam.
(Fred, Anouk en Anja - Bedankt dat we mochten komen kijken hoop dat ik jullie namen goed heb?) .
Hierna volgde een kleine pauze bij de BRANDWEER, we kregen allemaal lekker te drinken en een heleboel mooie cadeautjes.
We kregen daarna een complete rondleiding van de Brandweerkazerne, en ik ben erachter gekomen dat de brandweer véél meer doet dan alleen brandjes blussen!
Hiervoor ook enorm bedankt René & collega's.
Maar dan nu was het zo ver, we gingen echt vliegen! Rene bracht ons terug naar de Vliegclub, en we namen afscheid van hem.
René het was geweldig!
Piloot Benjamin, nam ons nu mee: Mama, Papa en ik gingen mee.(Mijn broer mocht bij de brandweer blijven, want hij krijgt tijdens het vliegen altijd zoveel pijn in zijn oren. )
Van te voren hadden we al een briefing gekregen en besproken waar we heen zouden vliegen.
Ik mocht vanaf begin al heel veel zelf doen, zelfs bij take-off mocht ik Benjamin assisteren.
In begin vond ik het wel erg spannend, maar dat ging al snel goed, en mocht ik van Benjamin zelf het vliegtuig sturen!
Een paar keer kregen we een beetje last van turbulentie en gaf ik snel even "het stuur" over aan Benjamin.
Tijdens de vlucht vertelde Benjamin van alles over wat we zoal zagen en over het vliegen zelf, mama en papa op de achterbank konden ook meeluisteren en met ons praten.
We zijn over Den Haag en Leiden gevlogen, daarna richting Scheveningen, en dan langs de kust en terug langs de Rotterdamse haven, we hebben de Euromast gezien en foto's gemaakt van De Kuip en van de Van Brienenoordbrug.
Toen was het tijd om terug te gaan en ik mocht zelf "vliegen" tot dat Ben echt ging beginnen met de landing. Het was een soepele landing en al snel stond het vliegtuig weer veilig op de grond, en gingen we weer parkeren bij de vliegclub.
Hier kreeg ik nog mijn vliegbrevet van Ben uitgereikt....!!
Met mijn broer Kewin in de Brandweerauto.
Wat was het spannend, en wat was het LEUK! Ik heb de leukste dag van mijn leven gehad, Benjamin, René & Stichting Hoogvliegers het was echt SUPER, echt een FEEST!! Héél erg bedankt hiervoor.
Liefs van KAYLINN
Kewin, Hans & Helen van Dun
En hier nog wat foto´s: KLIK
waarbij het binnen marshallen van een heuse transavia Boeing toch wel HEEL speciaal is:
Verslag van piloot Benjamin Sindram:
Hoi allemaal,
Vol goede moed belde ik een paar maanden geleden, midden in de winter, met de familie Van Dun om een vluchtje voor dochter Kaylinn te plannen. Helaas werden de door ons geplande data telkens geteisterd door slagregens en harde windvlagen, zodat we uiteindelijk hebben besloten om de boel de boel te laten, en ons vluchtje in de lente in te plannen. Maar ook de 1e mei leken we van de drup in de regen terecht te gaan komen; als je die ochtend naar het zwembad had willen gaan, hoefde je bij wijze van spreken alleen maar de voordeur even open te doen. De weersvoorspelling was echter positief, en daarop besloot ik het hele gezelschap toch naar het vliegveld te laten komen; dankzij de immer flexibele commandant van de brandweer René, was het programma snel omgegooid.
Op de één of andere manier is op de luchthaven Rotterdam telkens alles mogelijk, wat ik daarvoor nog niet voor mogelijk had gehouden. Een bezoekje aan de brandweer had ik al eens gebracht, het is alleen hele andere koek als er een grote dikke brandweer-bluskanon-wagen komt voorrijden om voor het gezelschap een persoonlijke tour over het vliegveld inclusief runway-inspectie te verzorgen. Even later werden we echter aangehouden door de Havendienst, om te worden afgezet op positie D3, waarna we getuige waren van het inparkeren van een B737 door een meisje van 8... tja, dat slaat werkelijk alles! :-)
Als klap op de vuurpijl trok de regen, zoals voorspeld, weg, en konden we gaan vliegen. Kaylinn heeft samen met mij het toestel de lucht in geroteerd, haar gezicht op het moment van loskomen sprak boekdelen! Later bleek dat haar broer Kewin in de brandweerwagen achter ons aan de runway opging en nog een aantal heel bijzondere foto's heeft gemaakt. Wat een heerlijke vlucht, en wat een prachtige dag :-)!
Het is op zich al een grote eer om voor de Stichting Hoogvliegers telkens weer een vlucht te mogen uitvoeren, maar de combinatie met alle mensen van EHRD maakt van elke individuele dag een Grote Hoogvliegersdag (met hele grote G).
Het enige wat ik verder kan doen is iedereen die heeft meegeholpen, inclusief Kaylinn en haar familie, enorm te BEDANKEN voor deze heel bijzondere dag. Kaylinn schrijft dat dit de mooiste dag van haar leven was; ik kan je zeggen, dat ik dit alles ook nooit meer zal vergeten!
Veel groeten,
Benjamin Sindram