Naomi van Santen
28 maart 2010Het is alweer enige tijd geleden dat wij benaderd werden door Stichting hoogvliegers of Naomi het leuk zou vinden om mee te vliegen? Ja natuurlijk dat wilde Naomi wel. In december had haar oudste zus al een laagvliegersdag gehad en dat vond ze al geweldig minder vond ze dat ze alleen maar mocht toekijken terwijl haar zus een rondvlucht had met een helicopter. En toen het telefoontje kwam van Patricia of Naomi meewilde was het meteen JA!
Zo gingen wij al vroeg op pad op zondagmorgen 28 maart 2010. Patricia had door de telefoon al verteld dat het een speciale vlucht zou zijn maar later op de dag realiseerde we ons door alle aandacht hoe speciaal en vooral uniek deze dag en deze vlucht zou zijn.
Met zijn tweetjes vertrokken wij dus al vroeg naar schiphol het was even moeilijk om precies uit de vinden waar we moesten wezen. Tot Naomi de speciale hoogvliegerbus zag en wij besloten deze te achtervolgen! Maar was dat wel zo'n goed plan om dat te doen? Want na een paar keer heen en weer rijden en lachende gezichten vroegen wij ons af of de bus wel wist waar hij naar toe moest.
Nee dus ook de chauffeur was een beetje zoekende. Eeh Naomi en ik hadden er wel een beetje de lol in. En de mensen in de bus ook want die hadden schik. Maar goed we hebben het gevonden en werden warm onthaald. Steeds meer druppelde er mensen en kinderen binnen. Ook veel mensen in uniform (van schiphol) en ook de hoogvliegertjes. Naomi was erg onder de indruk zo erg dat ze geen woord zei.
Heel timide bekeek ze allemaal is wat er om haar heen gebeurde en voor elke camera dook ze snel weg! Ze vond het maar niets al die aandacht! Dat was ze heel niet gewend maar goed deze dag was voor haar en de aandacht kreeg ze! Genieten deed ze al vond ze het wel erg lang duren voor we daadwerkelijk in het vliegtuig mochten stappen. De rondrit met de bus over schiphol vond ze ook erg leuk. Jeetje wat zijn die vliegtuigen toch best groot van dichtbij?
Eindelijk na een heerlijke lunch en een toespraak was het dan toch zover de bus bracht ons naar het vliegtuig. Nu begon het toch wel een beetje heel erg spannend te worden. Heel voorzichtig begon Naomi een beetje los te komen al had ze die hele dag nog weinig gezegd. We waren als één van de eerste die het vliegtuig betraden zo kon ze bekijken wat voor haar het beste plekkie was! Ze besloot helemaal achterin het vliegtuig plaats te nemen. Zo kon ze zien wat er voor haar gebeurden had het overzicht maar vooral het uitzicht naar buiten geen last van de vleugel. Nou riemen vast werd er gevraagd en ja hoor daar gingen we!
Een blij gezichtje was aan het genieten van het uitzicht ze genoot met volle teugen. Eenmaal in de lucht viel de spanning er denk ik een beetje vanaf ze had rode blosjes op haar wangen en een stralend gezicht tja hier doet stichting hoogvliegers het voor toch dat ging door mijn gedachten heen. En met die gedachte die ik als moeder had genoot ik ook. Want als je kind aangeeft af en toe het leven niet zo leuk te vinden en je kind dan zo intens aan het genieten is en al het andere even vergeet zijn dat momenten en dat gaf ik aan in het tv intervieuw van hart van nederland dat zijn momenten waar je heel lang op kan terugkijken en weet je hoe waardevol deze kunnen zijn. Tja dat intervieuw zoals ik al eerder zei Naomi was stil erg stil tot ze vloog genoot vielen alle spanningen weg stond op uit haar stoel en zei "zo en nu ga ik met de meneer van hart van nederland praten"
Tja en dat is uitgezonden nou was ik daar niet zo heel blij mee voor mij hoeft dat niet zo nodig maar toch levert dat ook weer reakties op. We hebben ontzettend leuke reakties gekregen na afloop! En eigenlijk nu nog steeds.
Stichting hoogvlieger bedankt voor deze unieke ervaring dit is er 1 die niet snel vergeten word. Zoiets unieks hier praten we heeeel veeeeel later nog over!
Heb je dan je doel bereikt als stichting JA!!!!!!!!
Dus alle complimenten voor jullie en ga zo door
Veel liefs Carola en NAOMI van Santen
.jpg)
Zo gingen wij al vroeg op pad op zondagmorgen 28 maart 2010. Patricia had door de telefoon al verteld dat het een speciale vlucht zou zijn maar later op de dag realiseerde we ons door alle aandacht hoe speciaal en vooral uniek deze dag en deze vlucht zou zijn.
Met zijn tweetjes vertrokken wij dus al vroeg naar schiphol het was even moeilijk om precies uit de vinden waar we moesten wezen. Tot Naomi de speciale hoogvliegerbus zag en wij besloten deze te achtervolgen! Maar was dat wel zo'n goed plan om dat te doen? Want na een paar keer heen en weer rijden en lachende gezichten vroegen wij ons af of de bus wel wist waar hij naar toe moest.
Nee dus ook de chauffeur was een beetje zoekende. Eeh Naomi en ik hadden er wel een beetje de lol in. En de mensen in de bus ook want die hadden schik. Maar goed we hebben het gevonden en werden warm onthaald. Steeds meer druppelde er mensen en kinderen binnen. Ook veel mensen in uniform (van schiphol) en ook de hoogvliegertjes. Naomi was erg onder de indruk zo erg dat ze geen woord zei.
Heel timide bekeek ze allemaal is wat er om haar heen gebeurde en voor elke camera dook ze snel weg! Ze vond het maar niets al die aandacht! Dat was ze heel niet gewend maar goed deze dag was voor haar en de aandacht kreeg ze! Genieten deed ze al vond ze het wel erg lang duren voor we daadwerkelijk in het vliegtuig mochten stappen. De rondrit met de bus over schiphol vond ze ook erg leuk. Jeetje wat zijn die vliegtuigen toch best groot van dichtbij?
Eindelijk na een heerlijke lunch en een toespraak was het dan toch zover de bus bracht ons naar het vliegtuig. Nu begon het toch wel een beetje heel erg spannend te worden. Heel voorzichtig begon Naomi een beetje los te komen al had ze die hele dag nog weinig gezegd. We waren als één van de eerste die het vliegtuig betraden zo kon ze bekijken wat voor haar het beste plekkie was! Ze besloot helemaal achterin het vliegtuig plaats te nemen. Zo kon ze zien wat er voor haar gebeurden had het overzicht maar vooral het uitzicht naar buiten geen last van de vleugel. Nou riemen vast werd er gevraagd en ja hoor daar gingen we!
Een blij gezichtje was aan het genieten van het uitzicht ze genoot met volle teugen. Eenmaal in de lucht viel de spanning er denk ik een beetje vanaf ze had rode blosjes op haar wangen en een stralend gezicht tja hier doet stichting hoogvliegers het voor toch dat ging door mijn gedachten heen. En met die gedachte die ik als moeder had genoot ik ook. Want als je kind aangeeft af en toe het leven niet zo leuk te vinden en je kind dan zo intens aan het genieten is en al het andere even vergeet zijn dat momenten en dat gaf ik aan in het tv intervieuw van hart van nederland dat zijn momenten waar je heel lang op kan terugkijken en weet je hoe waardevol deze kunnen zijn. Tja dat intervieuw zoals ik al eerder zei Naomi was stil erg stil tot ze vloog genoot vielen alle spanningen weg stond op uit haar stoel en zei "zo en nu ga ik met de meneer van hart van nederland praten"
Tja en dat is uitgezonden nou was ik daar niet zo heel blij mee voor mij hoeft dat niet zo nodig maar toch levert dat ook weer reakties op. We hebben ontzettend leuke reakties gekregen na afloop! En eigenlijk nu nog steeds.
Stichting hoogvlieger bedankt voor deze unieke ervaring dit is er 1 die niet snel vergeten word. Zoiets unieks hier praten we heeeel veeeeel later nog over!
Heb je dan je doel bereikt als stichting JA!!!!!!!!
Dus alle complimenten voor jullie en ga zo door
Veel liefs Carola en NAOMI van Santen