Thijs Bogaert

Hallo
Op tweede pinksterdag was het dan zover, ik zou mee mogen vliegen in een klein sport vliegtuigje.



Ik had een poos terug al een brief gehad van Meneer Wind, dat ik met hem zou mogen meevliegen, en later heeft hij mijn vader gebeld wanneer het zou plaatsvinden.
Ik had van te voren in de brief gelezen wat voor soort toestel het was, en heb samen met mijn vader op internet gezocht naar het toestel met de roepnummers PH-CJO.
Het bleek een Socata te zijn, een zeer mooi vliegtuig, met een intrekbaar landing gestel, en hij kon wel 300 Km/hr en had 4 zitplaatsen
We hadden afgesproken om 14:00 hr op vliegveld Midden Zeeland.
We Waren natuurlijk te vroeg, maar er was genoeg te zien op het vliegveld, en het weer werkte zeker mee.
We hadden het toestel al zien staan, en zorgden dat we er op tijd bij het toestel waren, we kenden immers Meneer Wind niet.
Nou, dat was niet moeilijk, die kwam ook gelijk naar het toestel.
Na de eerste kennismaking gingen we in het clubgebouw, om alles eens door te nemen wat we gingen doen.
Eerst kreeg ik een mooi T-shirt en een fraai gekleurde pet van de stichting Hoogvliegers, welke ik mocht houden.
Toen ging mijnheer Wind alles uitleggen wat we vandaag allemaal gingen doen.
Eerst kreeg ik een beetje les, want hoe gaat een vliegtuig nou eigenlijk omhoog, hoe hard zou het vliegtuig kunnen, hoe gaan we opstijgen, en we bekeken de vliegkaart van Nederland.
Na deze uitleg, en wat rekenwerk, wat de vliegers praten in knopen, voeten, en allemaal Engelse spreuken werd het tijd om naar het toestel te gaan.
Eerst moesten Papa en Mama achterin plaats nemen, daarna mocht ik gaan zitten, en als laatste mijnheer Wind.
Nou, toen volgde er een hele waslijst wat er allemaal gecontroleerd moest worden, alle knopjes werden na gelopen, en alles getest of het werkte.
Toen gingen de deuren dicht en werd de motor gestart, SPANNEND !!!
Mijnheer Wind vroeg aan de toren of we mochten vertrekken, en ja hoor, we kregen toestemming, maar eerst moest hij de motor nog eens goed op zijn Donder geven zoals hij dat zo mooi omschreef.



Dat ging goed, en het vertrouwen was er, en toen de remmen los, en volgas.
Daar gingen we dan, de lucht in.
Het was mooi weer, en als eerste zagen we het Veerse Meer, en er waren erg veel bootjes aan het varen, maar wat is zeeland klein vanuit de lucht.
Toen we goed op hoogte waren zei mijnheer Wind dat ik maar moest vliegen, amai wie had dat verwacht, IK VLOOG ZELF HET VLIEGTUIG !!!!!
Eerst een beetje te voorzichtig, maar later ging het beter
We zagen zomaar de Overkant, zoals wij dat noemen.
Toen werd er koers gezet naar mijn woonplaats KLOOSTERZANDE.
Maar eerst vlogen we nog over het werk van papa, Dow Terneuzen.
We vlogen een rondje over Kloosterzande, en draaide er een rondje, er waren veel mensen die me zien vliegen hebben, want ik had het gezegd op hyves.
Toen gingen we richting Vlaketunnel, het is leuk om de auto’s in de tunnel te zien rijden, en er weer uit te zien komen.
Kheb ook nog de Zeelandbrug gezien en de Deltawerken.
Toen vroeg mijnheer Wind of ik nog wist waar het vliegveld lag, maar daar kon ik geen antwoord op geven.
Dan gingen we het maar zoeken, het vliegtuig had ook een soort Tom Tom aan boord.
Weer moest er van alles gechekt worden voor we gingen landen.
En toen gingen we echt landen…..
Helaas stonden we weer op de grond, jammer dat als iets leuk is, de tijd zo snel gaat.
We gingen terug in het clubhuis, en daar kreeg ik een heus Diploma.
Mijnheer Wind vond dat ik het goed gedaan had, we waren immers terug aan de grond gekomen.
Dat was het einde van de zeer leuke en spannende middag.



Stichting Hoogvliegers en in het bijzonder Meneer Wind, heel hartelijk bedankt voor het vliegen, het was fantastisch.