Rudo

Rudo de Hoogvlieger

2 maanden geleden werden we (wederom) benaderd door onze collega's van de Wensstichting De Oppepper. Hoewel onze doelgroep verschillend is streven we wel hetzelfde doel na: Wens vervulling. En wat is er mooier om af en toe de handen inéén te slaan en zo tot een verbluffend resultaat te komen?

De Oppeppers hadden een aanvraag binnen gekregen van Marlijn. Een aandoenlijk verzoek waarbij Rudo de wens had om nog één keer boven zijn woonplaats Gendt te vliegen.

Samen aan de slag met een prachtig resultaat. Rudo werd op 18 oktober 2008 een Top(pepper) Hoogvlieger!!

Zie hier het verslag van deze dag op de website van de Oppeppers >>

En hieronder een mooie reaktie van aanvraagster Marlijn plus een verslag van piloot Jan van Gendt.

. . .

Reaktie Marlijn

Hallo allemaal,

Rudo heeft het nog vaak over het vliegen. Hij vond het echt helemaal geweldig!!

Zijn moeder en broer ook. Zijn moeder is erg blij dat ze toch is meegegaan, ook al was ze bang. Dit is haar laatste kans om met alle twee haar zoons een keer te vliegen. Ze zei dat haar hoofd tijdens het vliegen helemaal leeg was. Dat was zo'n lekker gevoel zei ze.

Rudo vertelt tegen iedereen dat hij is wezen vliegen. Hij wreef tijdens het vliegen een keer over zijn gezicht, want hij had jeuk (microfoon). Op een gegeven moment zei de piloot dat hij zijn handen aan het stuur moest houden want hij was aan het vliegen.

Rudo was echt verbaasd, hij merkte op een gegeven moment ook dat hij inderdaad aan het vliegen was, want af en toe hing het vliegtuigje scheef.

Hij vond dit echt gaaf zei hij. Hij verteld aan iedereen dat de piloot had gezegd dat hij zijn handen aan het stuur moest houden, dat stukje vind hij zo geweldig.

Echt heel erg bedankt! Door jullie is de wens van Rudo werkelijkheid geworden!

Groetjes Marlijn

Verslag Jan van Gendt (piloot)

Vlucht Rudo over Gendt Zaterdag 18 oktober 2008. Eindelijk is het zover. Na veel voorbereiding en geregel achter de schermen kreeg Rudo van de zijnen te horen dat hij een hartenwens in vervulling mocht laten gaan: nog éénmaal boven zijn woonplaats Gendt te vliegen. De weergoden waren ons die dag goed gezind. Een zuidwestelijke stroming voerde heldere polaire lucht aan die ons meer dan 10 km zicht aanbood bij een rustige 5 knopen wind uit het zuidwesten. De lucht opende zich en de herfstzon liet de Veluwe en de Betuwe in een ondanks de frisse temperatuur warm gouden gloed baden. Na zoveel geregel en onzekerheid leek niets meer een leuke vlucht in de weg te staan. – denk je. Als het de weergoden niet zijn die roet in het eten gooien dan is er altijd wel een Nederlands ministerie dat hiertoe bereid is. In dit geval Verkeer en Waterstaat. De dag vóór de vlucht kregen de gebruikers van vliegveld Teuge te horen dat de lawaaigrenzen overschreden waren en dat alle lawaaiige toestellen aan de grond moesten blijven tot 1 november.

Gelukkig hadden wij een optie op een Cessna 172 Diesel van de Vliegclub Teuge voor de vlucht met Rudo die wel mocht vliegen. Maar er mochten per dag maar 25 luchtbewegingen plaatsvinden. En Rudo had er twee nodig: één om te starten en één om te landen. En we hebben uiteindelijk twee “slots” gekregen. Rudo weer geluk.

In grote getale was de familie van Rudo meegekomen om getuige te zijn van zijn officiële luchtdoop! Na een korte preflight briefing in het restaurant vertrok een select groepje naar de hangaar, waar Rudo een inleiding in de aërodynamica en vliegtechnieken kreeg. Vervolgens kon het toestel bij een zogenaamde walk around geïnspecteerd worden. Met vereende krachten werd het toestel uit de hangaar geduwd en kon de opstartprocedure beginnen. Dat duurt met een Diesel-vliegtuig iets langer dan starten en wegrijden met een auto. Rudo werd tijdens de vlucht vergezeld door zijn moeder en zijn broer.

Via de startbaan 27 vlogen we ten noorden langs Apeldoorn om via paleis Het Loo, het militair luchtvaartterrein Deelen en Arnhem langs de Nijmeegse Waalkade te vliegen. De Waal volgend kwamen we boven onze target: Gendt. Rudo had ondertussen zelf het stuur overgenomen en maakte rustige rate one turns over zijn woonplaats. Enthousiaste stemmen in het toestel, de woonplaats werd herkend. Daar wonen wij en daar is dit en daar is dat.
Veel te snel naar hun goesting vloog Rudo de Cessna langs Zevenaar, de IJssel volgend richting noorden om langzaam te zakken naar circuithoogte. Op verzoek van Rudo nam de vlieger het toestel over om de landingsprocedure in te zetten.
Na een rustige landing werd tijdens het taxiën nog druk nagepraat over hetgeen ze hadden gezien.

Rudo had zijn onvergetelijke luchtdoop gehad en werd opgenomen in de nieuwsgierige familiegemeenschap op het terras. Na een korte debriefing in het restaurant reisde Rudo onder de indruk maar zeer tevreden terug naar Gendt om daar eerst lekker uit te rusten en om daarna nog eens te genieten van de herinneringen van deze uitzonderlijke ervaring.

(Jan van Gent, piloot)